اثر بخشی هیپنوتراپی توام با دارو درمانی و دارو درمانی تنها روی فراوانی و شدت علایم بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر

زمینه و هدف: سندرم روده تحریک پذیر یکی ازشایع ترین اختلالات عملکرد دستگاه گوارش است که با درد شکمی مزمن و تغییردر اجابت مزاج در غیاب هر گونه اختلال عضوی مشخص می شود. هیپنوتراپی در کاهش علایم این بیماری موثر است اما پژوهش های کمی در این زمینه گزارش شده است. هدف از این مطالعه مقایسه اثر بخشی هیپنوتراپی توام با دارو درمانی و دارو درمانی تنها روی فراوانی و شدت علایم بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر بود. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تعداد 34 بیمار دارای علایم غالب اسهال، انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه هیپنوتراپی توام با دارو درمانی و دارو درمانی تنها تقسیم شدند. ابزار اندازه گیری شامل مقیاس فراوانی و شدت علایم روده (bss-fs) بود که در سه مرحله پیش از مداخلات، پس از مداخلات و شش ماه پس از آخرین مداخلات درمانی بر روی بیماران اجرا گردید. داده های آماری ازطریق آزمون های کولموگراف-اسمیرنف، تحلیل کواریانس (ancova) و آزمون لوین مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در مرحله پس آزمون اختلاف معنی داری بین گروه هیپنوتراپی توام با دارو درمانی و گروه دارو درمانی تنها در فراوانی و شدت علایم سندرم روده تحریک پذیر وجود داشت (05/0p < )، بین دو گروه، شش ماه پس از آخرین مداخلات این اختلاف معنی دار به دست نیامد (05/0p > ). نتیجه گیری: به کارگیری هیپنوتراپی در کنار درمان های دارویی می تواند در کاهش فراوانی و شدت علایم بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر، نسبت به دارو درمانی تنها موثرتر باشد، اما عدم استمرار این نوع درمان ها منجر به عود علایم بیماری می شود