تاثیر تمرین مقاومتی بر میزان اسفنگوزین-1-فسفات پلاسمایی و عضلانی موش صحرایی

زمینه و هدف: اسفنگوزین-1-فسفات (s1p) یک اسفنگولیپید بیواکتیو مشتق شده از پلاکت ها می باشد که در تنظیم تکثیر، تمایز، هایپرتروفی و مقابله با مرگ برنامه ریزی شده سلولی و فعال سازی سلول های ماهواره ای درگیر می باشد. هدف این تحقیق بررسی اثر یک دوره تمرین مقاومتی 8 هفته ای بر میزان اسفنگوزین-1-فسفات (s1p) در پلاسما و عضلات کند و تند انقباض موش صحرایی نر نژاد ویستار بوده است.روش بررسی: در این مطالعه تجربی 24 سر موش صحرایی 8 هفته ای نر نژاد ویستار (190-250گرم) بصورت تصادفی به دو گروه کنترل (12n=) و تجربی (12n=) تقسیم شدند. در گروه تجربی 8 هفته تمرینات مقاومتی انجام شد. نردبان مقاومتی یک متری با فاصله میله های 2 سانتی متری با شیب 85 درجه به عنوان وسیله تمرین مقاومتی و وزنه های متصل شده به دم حیوان بعنوان مقاومت استفاده شد. مقدار اسفنگوزین-1-فسفات در لایه کلروفرم بوسیله دستگاه کروماتوگرافی مایع با کارآیی بالا (hplc) اندازه گیری شد. یافته ها: تمرین مقاومتی محتوای اسفنگوزین-1-فسفات در عضلات تا کننده بلند انگشت شست پا (تند انقباضی) (003/0p=)، و نعلی (کند انقباضی) (008/0p=) و پلاسما (001/0p=) را در مقایسه با گروه کنترل افزایش داد.نتیجه گیری: تمرین مقاومتی بطور قابل ملاحظه ای بر میزان اسفنگوزین-1-فسفات عضلات اسکلتی تند و کند و پلاسما موش صحرایی اثر می گذارد. با توجه به نقش ساختاری و عملکردی این اسفنگولیپید از آنجا که این فاکتور بدنبال یک دوره تمرین مقاومتی افزایش می یابد، شاید یکی از فاکتورهای رشدی در مسیرهای سیگنال دهی در هایپرتروفی عضلانی باشد.