اثربخشی روان‌درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر سلامت روان خانواده‌های بیماران روانی مزمن

زمینه و هدف: یکی از استرس های مهم در خانواده، ابتلاء یکی از اعضای خانواده به بیماری روانی است که نه تنها اثر منفی بر بیمار، بلکه پیامدهای روانشناختی زیادی بر خانواده بیمار را به همراه دارد. پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی روان درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی (qolt) بر سلامت روانی خانواده های بیماران روانی مزمن انجام شده است.روش بررسی: این پژوهش از نوع نیمه تجربی به صورت پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. حجم نمونه 60 نفر از اعضای خانواده های بیماران روانی مزمن بودند که به صورت نمونه گیری خوشه ای از مراکز تحت پوشش سازمان بهزیستی شهرستان شهرکرد انتخاب شدند و به ترتیب ورود به مطالعه به صورت تصادفی به دو گروه 30 نفره شامل گروه تجربی و کنترل تقسیم و بر اساس ویژگی های دموگرافیک همانندسازی شدند. ابزار مورد استفاده در این مطالعه چک لیست سلامت عمومی ghq-28 بود که قبل و بعد از مداخلات بر روی آزمودنی ها اجرا گردید. آزمودنی های گروه تجربی، 8 جلسه 2 ساعته به صورت هفتگی تحت روان درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی قرار گرفتند اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای روی آن ها صورت نگرفت. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار spss و با روش آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.یافته ها: بر اساس نتایج، روان درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی (qolt)، موجب بهبود سلامت روان خانواده های بیماران روانی مزمن می گردد به این معنا که درزمینه نشانه های جسمانی، اضطراب و بی خوابی، نارساکنش وری اجتماعی و افسردگی به عنوان زیر مقیاس های سلامت روان بعد از مداخله ازنظر آماری تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده گردید (p≤0.05).نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه می توان از روان درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی (qolt) به عنوان راهکاری برای توانمندسازی سلامت روانی خانواده های بیماران روانی مزمن استفاده کرد.