اثر تمرین منظم هوازی و مصرف عصاره سیر بر سطوح نیتریک اکساید پلاسما و عامل رشد اندوتلیال عروقی بافت عضله نعلی و دوقلو در موش‌های صحرایی مسن

هدف: دوران سالمندی با کاهش قدرت و توده عضلانی همراه است.  عامل رشد اندوتلیال عروقی مهم‌ترین محرک رگ‌زایی در عضلات است که با افزایش خون رسانی موجب تقویت عضلات و استقامت بدن می‌شود. تمرین ورزشی با افزایش تنش برشی هنگام تکثیر سلول‌های اندوتیال و فرآیند رگ‌زایی باعث آزادشدن عامل رشد اندوتلیال عروقی و افزایش نیتریک اکساید می‌شود. سیر نیز موجب تعدیل جریان خون می‌شود. این مطالعه با هدف بررسی اثر برنامه تمرینی منظم شنا به‌همراه مصرف عصاره سیر بر سطوح نیتریک اکساید پلاسما و عامل رشد اندوتلیال عروقی دو نوع عضله کند انقباض نعلی و تند انقباض دوقلوی موش‌های مسن بررسی شد. مواد و روش‏ها: آزمودنی‌های این طرح پژوهشی را موش‌های صحرایی نر (40-50 هفته‌ای) نژاد ویستار با میانگین وزنی 250-300 گرم تشکیل دادند که به‌صورت تصادفی به 5 گروه (هر گروه 7 سر موش) کنترل، سالین، تمرین هوازی، سیر و تمرین هوازی+سیر تقسیم شدند. برنامه تمرینات شنا در 8 هفته و هر هفته به‌مدت 3 روز و هر روز 60 دقیقه بود. گروه‌های دریافت‌کننده مکمل و تمرین مکمل، روزانه یک میلی‌لیتر عصاره سیر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به‌مدت 8 هفته به‌صورت خوراکی (گاواژ) دریافت کردند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی و پس از 1012 ساعت ناشتایی، خون‌گیری و بافت‌برداری انجام شد. میزان نیتریک اکساید به روش رنگ‌سنجی و میزان عامل رشد اندوتلیال عروقی به روش الایزا انجام شد. نتایج: نتایج آنالیز تحلیل واریانس یک راهه نشان داد تمرین منظم هوازی منجر به افزایش میزان پلاسمایی نیتریک اکساید (001/0=p)، عامل رشد اندوتلیال عروقی بافت عضله نعلی (001/0>p) و عامل رشد اندوتلیال عروقی بافت عضله دوقلوی (004/0=p) موش‌های پیر شد. در گروه مکمل سیر نیز افزایش معنی‌دار میزان نیتریک اکساید (001/0=p)، عامل رشد اندوتلیال عروقی بافت عضله نعلی(007/0=p) و عامل رشد اندوتلیال عروقی بافت عضله دوقلو (015/0=p) نسبت به گروه‌های کنترل و سالین مشاهده شد. مداخله ترکیبی تمرین و مصرف مکمل سیر نیز به‌طور معنی‌داری سطوح پلاسمایی نیتریک اکساید (001/0>p)، عامل رشد اندوتلیال عروقی بافت عضله نعلی (001/0>p) و عامل رشد اندوتلیال عروقی بافت عضله دوقلو (001/0=p) را نسبت به گروه کنترل و سالین افزایش داد. نتیجه‌گیری: مصرف مکمل سیر به تنهایی و همراه با تمرین هوازی موجب افزایش معنی‌دار نیتریک اکساید سرم و عامل رشد اندوتلیال عروقی بافت عضلات نعلی و دوقلو شد، ولی با این که میزان افزایش در گروه تمرین+مکمل سیر نسبت به گروه سیر بیشتر بود، اختلاف دو گروه معنی‌دار نبود. معنی‌دار نبودن اختلاف این دو گروه ممکن است به شدت و نوع تمرین مربوط باشد و نیاز به تحقیق بیشتر در این زمینه احساس می‌شود.

Effect of Regular Aerobic Training and Garlic Extract Consumption on Plasma NO Levels and Tissue VEGF of the Soleus and Gastrocnemius Muscles in Elderly Rats

Objective: Elderly age is accompanied with reduced muscle strength and mass. Vascular endothelial growth factor (VEGF) is the most important stimulant of angiogenesis in muscles which, by increasing blood flow to the muscles, causes muscle strength and endurance. Exercise training leads to increased nitric oxide (NO) and release of VEGF by raising the shear stress during proliferation of endothelial cells and the process of angiogenesis. Garlic also modulates blood flow. This study has assessed the effects of regular swimming training combined with the consumption of garlic extract on the levels of NO plasma and VEGF tissue of soleus slowtwitch and gastrocnemius fasttwitch muscles in aged rats. Methods: Male aged rats (4050 weeks) with an average weight of 250300 g were randomly divided into 5 groups (n=7 rats per group) control, saline, aerobic training, garlic, and aerobic training + garlic. The swimming training program was scheduled for 50 m daily, 3 times per week for 8 weeks. The groups that received supplements and supplementary training were given a daily dose by gavage of 1 ml/kg body weight of the garlic extract for 8 weeks. We collected tissue and blood samples 48 h after the last training session and after a 1012 h fasting period. The amount of NO and VEGF were detected by colorimetry and ELISA, respectively. Results: Oneway ANOVA revealed that regular aerobic training increased plasma NO (P=0.001), VEGF of the soleus muscle tissue (P<0.001), and VEGF of the gastrocnemius muscle (P=0.004) in the aged rats. In the group that received garlic extract, there was a significant increase in NO levels (P=0.001), and VEGF in the soleus muscle tissue (P=0.007) and gastrocnemius muscle tissue (P=0.015). Combined training and garlic supplement significantly increased the plasma level of NO (P<0.001), and VEGF in the soleus muscle tissue (P<0.001) and gastrocnemius muscle tissue (P=0.001) compared to the control and saline groups. Conclusion: Consumption of garlic extract alone and combined with aerobic training significantly increased plasma NO levels, and VEGF of the soleus and gastrocnemius muscle tissues. However, while the extents of increase in the training combined with garlic extract group was higher than that of the garlic group, there was no significant difference observed between the two groups. The lack of significant difference between these two groups might be due to the intensity and type of the training and would need additional research.