تغییر بیان ژن‌های دخیل در لانه گزینی در سلول‌های استرومایی آندومتر انسانی کشت شده در حضور هورمون‌های تخمدانی

هدف: هدف از این مطالعه تجربی بررسی تاثیر هورمون‌های تخمدانی بر بیان ژن‌های دخیل در لانه گزینی در سلول‌های استرومایی آندومتر انسان در محیط کشت بود. مواد و روش‌ها: پس از تایید نرمالیتی بافت‌های آندومتر حاصل از هیسترسکوپی با رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین، سلول‌های آندومتر به کمک کلاژناز تیپ 1 جداسازی و از فیلترهایی به ابعاد 100 و 40 میکرومتر عبور داده شدند. سلول‌های استرومایی حاصل در محیط dmem/f12 تا پاساژ 4 کشت شد و سپس به‌مدت 7 روز در دو بخش مطالعه شد: گروه کنترل (بدون هورمون) و گروه‌های آزمون با غلظت‌های متفاوت استروژن (e2)؛ 3/0، 7/0 و 1 نانومول بر لیتر و غلظت ثابت پروژسترون (p4)؛ 5/63 نانومول بر لیتر پس از کشت حیات و تکثیر سلول‌ها با رنگ‌آمیزی دوگانه پروپیدیوم آیوداید و آکریدین اورنج و آزمون mtt و بیان ژن‌های دخیل در لانه گزینی؛ اینتگرین‌های αv و β3، گیرنده عامل مهارکننده لوسمی و گیرنده اینترلوکین 1 با روش real time rtpcr ارزیابی و تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss انجام شد. نتایج: 9/99 درصد از سلول‌ها در همه گروه‌ها زنده بودند. تکثیر سلول‌ها در گروه تیمار شده با دوز 3/0 نانومول بر لیتر نسبت به گروه‌های کنترل و تیمار شده با دوز 7/0 نانومول بر لیتر افزایش معنی‏دار (04/0≤p) داشت اما گروه تیمار شده با دوز 1 نانومول بر لیتر تغییر معنی‏داری نسبت به دیگر گروه‌ها نداشت. نسبت بیان ژن‌های αv و β3 برخلاف گیرنده اینترلوکین 1 و گیرنده عامل مهارکننده لوسمی در گروه 3/0 نانومول بر لیتر نسبت به گروه کنترل افزایش معنی‏دار داشت (02/0≤p). نتیجه‌گیری: استفاده همزمان استروژن و پروژسترون در کشت سلول‌های استرومایی آندومتر می‌تواند بر تکثیر و بروز برخی از ژن‌های لانه گزینی موثر باشد.