ایجاد سلول‌های بنیادی مزانشیمی بیان کننده ژن vegf-a و پیش تیمار با sdf1α به‌منظور افزایش بقا در استفاده در درمان سکته قلبی

امروزه به استفاده از سلول‌های بنیادی مزانشیمی در درمان بیماری‌های مختلف، از جمله سکته قلبی بسیار توجه شده است. اما چالش بزرگ در این زمینه از بین رفتن این سلول‌ها پس از تزریق و در مواجهه با شرایط کمبود اکسیژن و التهابی است. از این رو یافتن عواملی که پیش تیمار با آن بتواند مسیرهای بقا را در این سلول‌ها افزایش دهد بسیار اهمیت دارد. در این مطالعه ابتدا سلول‌های بنیادی مزانشیمی بیان کننده ژن vegf به‌عنوان عامل رگ‏زایی ایجاد شد و پس از آن تاثیر پیش تیمار با sdf1? در بقای این سلول‌ها بررسی شد. نتایج موفقیت‌آمیز در این زمینه، این سلول‌ها را به کاندید مناسبی برای مطالعات بیشتر و استفاده در مدل رتی سکته قلبی به‌منظور بهبود عملکرد قلب تبدیل می‌کند.مواد و روش‏ها: سلول‌های بنیادی مزانشیمی از مغز استخوان رت استخراج شد و پس از تایید هویت، ژن vegf-a165 با استفاده از ناقل لنتی ویروسی به آن انتقال یافت. پس از تایید بیان و عملکرد این ژن، سلول‌ها در دو زمان با sdf1? تیمار شدند. پس از آن بررسی‌های لازم برای تاثیر این کموکاین بر سلول‌ها از طریق اندازه‏گیری میزان آنزیم لاکتات دهیدورژناز و میزان بقای سلول‌ها انجام شد.نتایج: سلول‌های جدا شده از نظر بنیادی بودن، بیان vegf و عملکرد تایید شد. میزان لاکتات دهیدروژناز در سلول‌های تیمار شده با این کموکاین، کمتر از سلول‌های تیمار نشده بود. در صد سلول‌های زنده در مجاورت این کموکاین بیشتر از کنترل بود.نتیجه‏گیری: تیمار با sdf1? منجر به افزایش بقا در سلول‌های بنیادی است. احتمال می‌رود که این سلول‌ها بتوانند در سکته قلبی، از طرفی باعث افزایش رگ‏زایی شوند و از طرف دیگر بقای بیشتری در بافت سکته شده داشته باشند که مطالعات حیوانی برای اثبات آن نیاز است.