بررسی میزان پایداری پوشش پلیمری متوکسی پلی اتیلن گلایکول فعال شده با سوکسینمیدیل والرات روی سطح سلول‌های قرمز خون در شرایط برون تنی و درون تنی

به دلیل پاسخ سامانه ایمنی میزبان در برابر گروه‏های خونی فرعی دهنده، انتقال خون می‌تواند در برخی موارد، به‌خصوص برای بیماران نیازمند به دریافت مکرر خون (مانند افراد مبتلا به تالاسمی) به‌عنوان یک مشکل مهم مطرح شود. یک روش پیشنهادی، پوشش‏دهی پادگن‏های سطح سلول‌های قرمز خون با اتصال کووالانسی متوکسی پلی اتیلن گلایکول (mpeg) است. هدف از این پژوهش، تعیین زمان نگهداری سلول‌های پگیله شده پیش از تزریق و زمان موثر آن در شرایط درون تنی بود.مواد و روش‌ها: برای پگیله کردن سلول‌ها، از متوکسی پلی اتیلن گلایکول فعال شده با سوکسینیمیدیل والرات (sva) استفاده شد. در بخش برون تنی پژوهش، پایداری پوشش ایجاد شده با سه روش شمارش سلول‌های آزاد منعقد نشده، آزمون فلوسایتومتری و سنجش کیفی ارزیابی شد. با استفاده از بررسی‌های میکروسکوپ الکترونی، غلظت مناسب برای پگیله کردن سلول‌های قرمز خون خرگوشی تعیین شد و پس از تزریق، با استفاده از آزمون فلوسایتومتری، زمان موثر سلول‌های پگیله شده در خون خرگوش تعیین شد. همچنین خواص بیوشیمیایی سرم خرگوش‌ها در 24 ساعت اولیه پس از تزریق بررسی شد.نتایج: غلظت مناسب برای پگیله کردن سلول‌های قرمز خرگوشی با mpeg-sva، 15 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر تعیین شد. 48 ساعت پس از تزریق، حدود 83 درصد سلول‌ها در سامانه گردش خون میزبان همچنان زنده بودند و موفق به حفظ پوشش پلیمری خود شدند.نتیجه‌گیری: زمان 18 روز به‌عنوان زمان مناسب برای ذخیره‌سازی سلول‌های پگیله شده در شرایط آزمایشگاهی به‌دست آمد. همچنین با ردیابی سلول‌ها در شرایط درون‌تنی، زمان موثر پایداری 14 روز برای سلول‌های پگیله شده تعیین شد. نتایج بررسی خواص بیوشیمیایی سرم خرگوش‌ها در 24 ساعت اولیه پس از تزریق، نشان داد که پوشش‌دهی سلول‌های قرمز خون به‌طور قابل توجهی مانع از تحریک سامانه ایمنی میزبان و تخریب آن‌ها توسط میزبان شده است.