پاسخ حاد و مزمن هورمون لپتین سرمی به شدت‌های متفاوت تمرین ورزشی در موش‌های ماده مبتلا به نشانگان پلی‌کیستیک تخمدان

تمرین هوازی می‌تواند در درمان نشانگان پلی‌کیستیک تخمدان اثرگذار باشد. اما آثار شدت‌های مختلف تمرین هوازی در هاله‌ای از ابهام قرار دارد؛ بنابراین هدف از این تحقیق بررسی پاسخ حاد و مزمن هورمون لپتین سرمی و وزن بدن به شدت‌های متفاوت تمرین ورزشی در موش‌های ماده مبتلابه نشانگان پلی‌کیستیک تخمدان است.مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، تعداد هشتاد سر موش بالغ هشت هفته‌ای نژاد ویستار (22±185 گرم) پس از القای نشانگان پلی‌کیستیک به دو گروه کلی 1 و 2 تقسیم شدند. گروه 1 (به جز کنترل) یک مرحله فعالیت ورزشی با شدت‌های 50-55 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی (معادل سرعت20 متر/ دقیقه)، 70-75 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی (معادل سرعت 28 متر/ دقیقه) و 80-85 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی (معادل سرعت 34 متر/ دقیقه) را انجام دادند، سپس گروه 2 به‏‌مدت هشت هفته برنامه تمرین هوازی با شدت‌های ذکر شده را، سه روز در هفته، به‌مدت 60 دقیقه انجام دادند. نتایج از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه برای مقایسه بین گروه‌ها انجام شد و برای آزمون فرضیه‌ها سطح معنی‌داری 05/0 > p در نظر گرفته شد. نتایج: در گروه تمرین حاد، تغییر معنی‌داری در وزن هیچ‏یک از زیر گروه‌های، گروه 1 دیده نشد؛ اما در گروه 2 کاهش معنی‌داری در وزن گروه شدت متوسط 2 نسبت به گروه کنترل 2 مشاهد شد. سطوح لپتین سرمی در یک مرحله تمرین ورزشی در سه زیر گروه، گروه 1 در مقایسه با گروه کنترل، تغییر معنی‌داری نشان نمی‌دهد. همچنین نتایج نشان داد سطوح لپتین در گروه با شدت متوسط 2 در مقایسه با گروه کنترل پلی‌کیستیک 2 کاهش معنی‌دار داشت (044/0p=). نتیجه‌گیری: براساس نتایج به‏دست آمده به‌نظر می‌رسد یک مرحله فعالیت ورزشی با هر شدت، اثر معنی‌داری بر مقادیر لپتین سرمی ندارد اما تمرین هوازی با شدت متوسط همراه با کاهش سطوح لپتین و وزن آزمودنی‌ها به‌عنوان یک شیوه درمانی غیر دارویی برای بهبودی بیماران نشانگان پلی‌کیستیک است.