مطالعه محیط کشت پویا بر رشد و تمایز سلول‏های بنیادی مزانشیمی پس از کشت روی نانو الیاف الکتروریسی شده پلی‌کاپرولاکتون

هدف: شباهت بیشتر به محیط درون تنی، به افزایش تکثیر و تمایز سلول‌ها در شرایط برون تنی کمک می‌کند. در این مطالعه، اثر محیط کشت پویا و وجود نانو ذرات هیدرو کسی آپاتیت nha)) بر تکثیر و تمایز سلول‌های بنیادی مزانشیمی (mscs) به سلول‌های استخوانی با استفاده از داربستهای الکتروریسی شدهٔ پلی‌کاپرولاکتون (pcl) بررسی شده است. مواد و روش‌ها: ابتدا داربست‌های pcl و pcl nha به روش الکتروریسی تهیه شدند. پس از کشت ایستای داربست‌ها با mscs، داربست‌ها در یک دوره 14 روزه در دو گروه کشت ایستا و پویا تقسیم شدند. داربست‌های کشت پویا بر روی همزن قرار گرفتند. تکثیر و تمایز سلول‌ها در روزهای 3، 7 و 14، با آزمایش‌های mtt، کلسیم و آلکالین فسفاتاز بررسی شدند. نتایج: نتایج به‌دست‌آمده از بررسی mtt داربست‌ها در روز 14، افزایش 1/1 برابری میزان تکثیر سلول‌ها را در کشت پویا نسبت به ایستا نشان داد. همچنین در طی این دوره، میزان کلسیم تولیدی توسط سلول‌ها برای داربست‌های pcl و pcl nha در حالت پویا نسبت به ایستا در روز 14، به ترتیب 23/1 و 46/1 برابر بود. در بررسی فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز، میزان فعالیت برای داربست‌های pcl و pcl nha در حالت پویا نسبت به ایستا در روز 14، به ترتیب 24/1 و 28/1 برابر بود. نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از کشت پویا، تکثیر و تمایز بیشتر سلول‌های بنیادی به استخوانی را برای هر دو نوع داربست pcl و pcl nha نسبت به ایستا نشان دادند. همچنین، میزان تکثیر و تمایز سلولی در داربست‌های حاوی nha بیشتر از داربست‌های بدون آن بود.