بررسی ارتباط برخی ژنوتیپ‌های ژن دیسبیندین با ابتلا به اختلال دوقطبی 1 با روش واکنش چندگانه پلیمریزاسیون زنجیره مختص آلل

هدف: اختلال دوقطبی 1 یک اختلال روانی شایع با عوامل پیچیده ایجاد کننده است. محور ژنتیک در بررسی این اختلال دارای اهمیت روزافزون است. ژن دیسبیندین که در موقعیت 6p22.3 واقع شده از عوامل موثر در اسکیزوفرنیا در نظر گرفته می‌شود و همچنین برخی پلی‌مورفیسم‌ها یا هاپلوتیپ‌های آن داری ارتباط با برخی اختلالات سایکوتیک از جمله اختلال دوقطبی است. بررسی مورد- شاهدی ژنوتیپ بیماران ایرانی از نظر ژنوتیپ‏ها و هاپلوتیپ‏هایی از ژن دیسبیندین که در جمعیت‏های مختلف با این بیماری مرتبط شناخته شده‏است، هدف مطالعه حاضر است.مواد و روش‏ها: در این پژوهش اثر چهار پلی‌مورفیسم rs2619538، rs2743852، rs1018381 و rs2619522 که در مطالعات پیشین گزارش شده‌است و هاپلوتیپ‌های آن‏ها در جمعیتی 124 نفری متشکل از 44 بیمار دوقطبی 1 و 80 کنترل همخوان به روش واکنش چندگانه پلیمریزاسیون زنجیره مختص آلل بررسی شد. تایید روش با توالی‏سنجی مستقیم صورت پذیرفت.نتایج: یافته‌های بررسی حاضر تقریباً همخوان با مطالعات پیشین در جمعیت‏های دیگر، ارتباطی بین ژنوتیپ پلی‏مورفیسم‏ها و اختلال دوقطبی 1 نشان نداد. همچنین آنالیز آلل‏ها رابطه معنی‏دار آماری با ابتلا به اختلال نشان نداد. در نهایت برخلاف نتایج مطالعات قبلی، هیچ یک از هاپلوتیپ‏ها در مطالعه حاضر رابطه آماری معنی‌داری با اختلال دوقطبی 1 نشان نداد. نتیجه‏گیری: با توجه به یافته‌های مطالعات قبلی در مورد اثر این ژن در اختلال دوقطبی 1، احتمالاً ناهمگونی آللی یا عدم شناسایی آلل‌های سببی علت ناهمخوانی‌های مشاهده شده بین نتایج مطالعه حاضر و مطالعات قبلی ‌است. همچنین با توجه به قوم‏های مورد مطالعه در بررسی‌های پیشین احتمال می‏رود تنوع جمعیتی نیز از عوامل ناهمخوانی نتایج باشد.