بررسی تاثیر درمانی ملاتونین پس از ایجاد محرومیت غذایی بر روند مرگ سلولی برنامه‏ریزی شده و استرس اکسیداتیو در بیضه رت

هدف: اهداف این مطالعه ارزیابی اثرات محرومیت غذایی به عنوان یک استرس اجتماعی بر ساختار بیضه به علاوه بررسی اثر بهبود دهنده ملاتونین به عنوان ترکیبی آنتی اکسیدان بر آثار محرومیت غذایی بوده است. مواد و روش‏ها: مطالعات بر روی 42 سر رت نر انجام گردید که در 7 گروه تقسیم شدند. گروه‏ها عبارتند از کنترل (c)، شم که سالین دریافت کردند، ملاتونین (m)، محرومیت غذایی به میزان یک سوم غذای معمول و دارای مواجهه (fd)، گروه محرومیت و جدا شده از سایر حیوانات (fdi)، گروه محروم با تزریق ملاتونین (fdm)، گروه محروم با جداسازی و تزریق ملاتونین (fdmi). پس از 14 روز طول دوره آزمایشی بافت بیضه‏ها با دو روش ایمنوهیستوشیمی و تانل مورد ارزیابی با میکروسکوپ نوری قرار گرفت. ارزیابی بیوشیمیایی بیضه‏ها بر روی مقادیر دو ماده مالون دی آلدیید و گلوتاتیون انجام شد. جهت ارزیابی آماری از آزمون آنووای یک طرفه و توکی استفاده گردید. مرز معنی‏داری بین گروه‏ها 05/0p < در نظر گرفته شد.نتایج: نتایج گروه شم به علت تشابه با نتایج گروه کنترل، حذف شد. محرومیت با مواجهه موجب افزایش مالون دی آلدیید (01/0p < ) و کاهش گلوتاتیون بافتی (001/0p < ) و افزایش مرگ سلولی (01/0p < ) در بیضه شد. محرومیت در شرایط جدا شدگی تغییری در عوامل استرس اکسیداتیو نسبت به گروه کنترل ایجاد نکرد. ملاتونین موجب کاهش مرگ سلولی در گروه‏های دارای محرومیت (05/0p < ) و کاهش مقدار مالون دی آلدهید (05/0p < ) شد.نتیجه‏گیری: محرومیت غذایی به همراه مواجهه موجب افزایش مرگ سلولی در بافت بیضه شده است اما محرومیت در شرایط جدا شدگی این اثر را ایجاد نکرد، این عوارض را می‏توان به احساس نابرابری در اثر مواجهه نسبت داد. با توجه به اثر ملاتونین بر شرایط محرومیت همراه با نابرابری، و کاهش مرگ سلولی، دخالت مکانیسم‏های استرس اکسیداتیو در استرس «محرومیت غذایی همراه با نابرابری» مورد تاکید قرار می‏گیرد.