اثر تمرین هوازی بر سطوح کلیوی آنژیوتانسین ii و گیرنده نوع 1 آنژیوتانسین در موش‌های صحرایی تیمارشده با نانواکسید روی

اهداف: نانو ذرات اکسید روی به عنوان یک نانو ذرات اکسید فلزی مهم شناخته شده اند و در بسیاری از زمینه های پزشکی و زیست شناختی استفاده می شوند، اما نگرانی ها به علت اثرات بالقوه شان بر برخی از اندام ها رو به افزایش است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرین هوازی بر سطوح کلیوی آنژیوتانسین ii و گیرنده نوع 1 آنژیوتانسین در موش های صحرایی تیمارشده با نانو اکسید روی انجام شد.مواد و روش ها: در این تحقیق تجربی، 35 سر موش صحرایی ویستار نر، به طور تصادفی به گروه های کنترل، سالین، نانو اکسید روی، تمرین و تمرین به علاوه نانو اکسید روی تقسیم شدند. نانو اکسید روی (یک میلی گرم بر کیلوگرم) به صورت داخل صفاقی، 5 روز در هفته به گروه های نانو اکسید روی و تمرین به علاوه نانو اکسید روی تزریق شد. برنامه تمرین ورزشی شامل دویدن فزاینده روی نوارگردان (5 جلسه در هفته و به مدت 4 هفته) بود. دو روز پس از آخرین مداخله ها رت ها معدوم شدند. بافت کلیه جدا و سطوح آنژیوتانسین ii و گیرنده نوع 1 آنژیوتانسین اندازه گیری شد. داده ها با نرم افزار spss 20، از طریق آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی تحلیل شدند.یافته ها: پس از 4 هفته تیمار مزمن با نانواکسید روی، سطوح کلیوی آنژیوتانسین ii و گیرنده نوع 1 آنژیوتانسین افزایش معنی داری داشت. فعالیت ورزشی به طور معنی داری سطوح کلیوی آنژیوتانسین ii و گیرنده نوع 1 آنژیوتانسین را کاهش داد، اما سطوح این متغیرها در گروه تمرین به علاوه نانو اکسید روی به طور معنی داری بالاتر از گروه کنترل باقی ماند (p<0/05).نتیجه گیری: تمرین هوازی، باعث کاهش سطوح کلیوی آنژیوتانسین ii و گیرنده نوع 1 آنژیوتانسین در موش های صحرایی تیمارشده با نانو اکسید روی می شود.