quality of life in patients with cutaneous leishmaniasis

Introduction: cutaneous leishmaniasis (cl) is characterized by papules, nodules or ulcers that most often leave permanent scars in exposed areas of body. this condition can have a severe effect on the quality of life in these patients. this study aims to examine the quality of life in patients with cl. methods: this cross-sectional study evaluated 120 patients (52 males and 67 females) between 16 to 80 years of age, with cl at shiraz valfajr health center, shiraz, iran. the dermatology life quality index (dlqi) questionnaire was used for measuring the quality of life. data on demographics and characteristics of the lesions were also collected. results: the mean dlqi score was 11.7 with sd=7.15. the highest effect was observed in the realm of feelings, such as nervousness and feeling ashamed while the lowest effect was seen in the sexual relationship of patients. there was a significant difference in dlqi scores in patients with a high number of ulcerated lesions, especially if the ulcers or scars were on the face, than in other cases. based on dlqi scores, lower quality of life was seen in cl patients. however, there was no significant difference in dlqi scores between men and women. in addition, no significant difference in dlqi scores were detected between other independent variables that were evaluated in this study. conclusion: cutaneous leishmaniasis significantly affects the quality of life in these patients.

بررسی کیفیت زندگی در بیماران لیشمانیوز پوستی

مقدمه: لیشمانیوز پوستی (CL) که با پاپول، ندول یا زخم‌هایی که در اغلب موارد اسکارهای دائمی در نقاط آشکار بدن از خود به جا می‌گذارند، مشخص می‌شوند. یک بیماری جلدی است که در اغلب موارد پس از گذشت زمان خود به خود خوب می‌شود ولی اسکار به جای مانده از آن در صورت عدم درمان سال‌ها زندگی بیماران را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد. این مطالعه با هدف بررسی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به لیشمانیوز پوستی انجام شده است.روش کار: این مطالعه به روش مقطعی بر روی 120 بیمار مبتلا به سالک مراجعه‌کننده به مرکز بهداشت شهدای والفجر شیراز انجام شد. در این مطالعه از پرسشنامه شاخص کیفیت زندگی پوستی (DLQI) برای اندازه‌گیری کیفیت زندگی بیماران استفاده شد. اطلاعات دموگرافیک بیماران و مشخصه زخم‌ها نیز از طریق پرسشنامه جمع‌آوری گشت. با به کار بردن برنامه SPSS، ازآزمون T ،ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه برای تحلیل داده‌ها استفاده شد.نویسنده مسئول:دکتر فرهاد هنجنیگروه پوست، دانشگاه علوم پزشکی شیرازشیراز ایرانتلفن: 2319049 713 98+پست الکترونیکی:hanjanif@yahoo.comنتایج: میانگین نمره DLQI بیماران مورد مطالعه 7/11 و SD=15/7 بود. بر اساس نمرهDLQI  خجالت کشیدن، دستپاچگی و عصبی شدن بیماران مورد مطالعه به دلیل مشکل پوستی، بیشترین تأثیر منفی را بر کیفیت زندگی بیماران به خود اختصاص داد و روابط جنسی کمترین تأثیرپذیری را در بیماری نشان داد. افزایش تعداد ضایعات سالک و زخمی بودن ضایعه رابطه معنی‌داری با بدتر شدن کیفیت زندگی بیماران داشت. تفاوت معنی‌داری بین کیفیت زندگی زنان و مردان مورد مطالعه مشاهده نشد. غیر از افزایش تعداد ضایعه و زخمی بودن ضایعه که مشخصاً بر کیفیت زندگی بیماران اثر معکوس داشت، مقایسه کیفیت زندگی در بین زنان و مردان مبتلا به سالک و همچنین بین متغیرهای مستقل دیگر مثل وضعیت تحصیلی، وضعیت شغلی، وضعیت تأهل و بین سایر متغیرهای مستقلی که در این مطالعه ارزیابی شدند، در کیفیت زندگی بیماران تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: بیماری سالک کاملاً کیفیت زندگی بیماران را تحت تأثیر قرار می‌دهد و بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا تأثیر منفی دارد. مطالعات بیشتری برای سنجش اثر بیماری سالک بر کیفیت زندگی بیماران پیشنهاد می‌شود.