comparison of protective effect of two types of aerobic and intermittent training on breast cancer by tgfβ protein and smad-3 gene and mmp2 in female mice

Introduction: the aim of this study was to compare the protective effects of two types of aerobic and intermittent training on breast cancer as a result of tgfβ protein, smad-3, and mmp2 gene in female mice. methods: in the experimental study, a total of 24 female balb/c mice after tumorigenesis by mc4-l2 cell line in the three groups; control, aerobic, and intermittent training groups, and under standard conditions were studied. aerobic continuous training group performed 60 minutes of running on a treadmill with intensity of 60-65% vo2max, 5 days a week and high-intensity intermittent program included six bouts alternates (3 minutes and 20 seconds with intensity of 85–90%vo2max and a minute of recovery with intense 30-35%vo2max between each alternate) for a period of 10 weeks. data using one-way anova and tukey's test at a significance level of p<0.05 were analyzed. results: high-intensity intermittent training significantly increased expression of smad-3 (p<0.03), and protein tgf-β (p<0.000) and decreased the expression of mmp-2 (p<0.000) in tumor tissue than in the control group. aerobic training also significantly increased the expression of smad-3 (p<0.03) and protein tgf-β (p<0.000) and decreased the expression of mmp-2 (p<0.04) in tumor tissue than in the control group. no significant differences in gene expression smad-3 and mmp-2 between training groups was observed (p<0.05), however, there was significant differences in the tgf-β protein between high-intensity intermittent training and aerobic training groups (p<0.05). conclusion: it seems that high-intensity intermittent and aerobic continuous training can possibly be effective interventions to reduce breast cancer progression and there is not much difference between the effects of two types of training.

مقایسه اثر حفاظتی دو نوع تمرین هوازی و تناوبی بر سرطان پستان بواسطه پروتئین TGFβ و ژن Smad3 و MMP2 در موش های ماده

مقدمه: هدف از این تحقیق، مقایسه اثر حفاظتی دو نوع تمرین هوازی و تناوبی بر سرطان پستان بواسطه پروتئین TGF&beta; و ژن Smad3 و MMP2 در موش‌های ماده بود.روش کار: تعداد 24سر موش ماده نژاد بالب سی پس از توموری شدن بوسیله رده سلولی MC4L2 در قالب سه گروه کنترل، تمرین تداومی هوازی و تمرین تناوبی شدید در شرایط استاندارد مورد مطالعه قرار گرفتند. برنامه تمرین هوازی شامل60 دقیقه دویدن روی تردمیل با شدت 65 60 درصد VO2max، پنج روز در هفته و برنامه تمرین تناوبی شامل شش تناوب (سه دقیقه‌ای و 20 ثانیه‌ای با شدت 90 تا 85 درصد VO2max و یک دقیقه ریکاوری با شدت 30 تا 35درصد VO2max بین هر تناوب) به مدت 10 هفته بود. داده‌ها به روش تحلیل واریانس یک‌ طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی‌داری 05/0P< تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: یک دوره تمرین تناوبی با شدت بالا موجب افزایش معنی‌دار بیان ژن Smad3 (033/0P=) و پروتئین TGF&beta; (000/0P=) و کاهش معنی‌دار بیان ژن MMP2 (000/0P=) در بافت تومور نسبت به گروه کنترل شد. همچنین تمرین هوازی موجب افزایش معنی‌دار بیان ژن Smad3 (033/0P=) و پروتئین TGF&beta; (000/0P=) و کاهش معنی‌دار بیان ژن MMP2 &nbsp;(044/0P=) در بافت تومور نسبت به گروه کنترل شد. اختلاف معنی‌داری در بیان ژن &rlm;Smad3 &rlm;و&rlm; MMP2 بین دو گروه تمرینی مشاهده نشد (05/0P>)، اما اختلاف معنی‌داری در مقادیر پروتئین TGF&beta; بین گروه تمرین تناوبی و تداومی وجود داشت (05/0P<).نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد، تمرین هوازی و تناوبی شدید می‌توانند مداخلات موثری برای کاهش پیشروی سرطان پستان باشند و بین تأثیر دو نوع روش تمرینی تفاوت چندانی وجود ندارد.