الگویابی در تحلیل پوششی داده‌ها با رویکرد کارایی ارزش

مدل های اساسی تحلیل پوششی داده ها به طور ذاتی بدون ارجحیت هستند، به این مفهوم که در این مدل ها اهمیت کلیه ورودی ها و خروجی ها و نیز اهمیت همه واحدهای تصمیم گیرنده تحت ارزیابی یکسان در نظر گرفته می شود. این ویژگی علی رغم مزیت های آن دارای نقاط ضعف نیز می باشد. از این رو موضوع دخیل نمودن ارجحیت های مدیر در فرآیند ارزیابی و تحلیل عملکرد واحدهای تصمیم گیرنده به عنوان یک مساله مهم تاکنون توسط بسیاری از پژوهشگران مورد بررسی قرار گرفته است. یکی از راهکارهای وارد نمودن ارجحیت های مدیر در فرآیند ارزیابی واحدهای تصمیم گیرنده روش کارایی ارزش است که ارزیابی واحدهای تصمیم گیرنده را در مقایسه با واحد تصمیم گیرنده دارای بیشترین ارجحیت انجام می دهد. از طرف دیگر بحث الگویابی یکی از موضوعات حائز اهمیت در تحلیل پوششی داده ها است، چرا که بدین طریق می توان برای هر واحد ناکارا یک واحد الگو را که روی مرز کارایی قرار داشته و جهت بهبود عملکرد را برای آن واحد ناکارا تعیین می کند، مشخص نمود. در این مقاله موضوع الگویابی در تحلیل پوششی داده ها مبتنی بر مفهوم کارایی ارزش بررسی می شود، بدین صورت که در فرآیند الگویابی نقش واحد با بیشترین ارجحیت لحاظ شده و برای هر واحد ناکارای ارزش یک واحد الگو که روی مرز شدنی کارای ارزش قرار دارد، تعیین می شود. همچنین نقاط قوت و ضعف این روش مورد بحث قرار می گیرد. در نهایت مدل الگویابی پیشنهاد شده بر روی داده های یک مثال واقعی اجرا شده و نتایج حاصل تحلیل می شوند.