شاخص‌های کارآئی تکنیکی جزیی و کلی در تحلیل پوششی داده‌ها

تحلیل پوششی داده ها یک روش غیرپارامتری است که کارآئی نسبی مجموعه ای از واحدهای تصمیم گیری  متجانس با چندین ورودی و چندین خروجی را اندازه می گیرد. این روش اولین بار توسط چارنز و همکاران (1978) معرفی شد. در ارزیابی مدل های  فرض بر این است که همه ورودی ها به طور مشترک برای تولید همه خروجی ها مصرف می شوند. این درحالی است که اغلب اوقات همه ورودی ها در تولید همه خروجی ها نقش ندارند. یک مثال ساده از چنین وضعیتی را می توان در شرکت های گاز به عنوان واحدهای تصمیم گیری مشاهده کرد. شرکت های گاز در ایران به صورت استانی اداره می شوند و هر یک از شرکت های گاز استانی به عنوان یک واحد تصمیم گیری ورودی هایی نظیر پرسنل، هزینه و سرمایه را برای تولید خروجی هایی نظیر تعداد مشترکین، حجم شبکه گذاری، حجم گاز و ... مصرف می کنند. در این فرایند بخشی از پرسنل جهت مشترکین، بخش دیگری در قسمت شبکه گذاری و ... مشغول هستند. به طور منطقی دریک فرآیند تولید، هر ورودی لزوماً در تولید هر یک از خروجی ها نقش ندارد. بر این باوریم که بخشی از هر ورودی برای تولید هر خروجی مصرف می شود.هدف: هدف این مقاله تعیین قدرالسهمی برای هر خروجی از هر ورودی در جهت افزایش کارایی نسبی واحدهای تصمیم گیری می باشد. در مدلی که ارایه خواهد شد سهم هرخروجی از هر ورودی جهت بهینه کردن اندازه کارایی کلی واحدها تعیین خواهد شد.روش بررسی: برای نیل به هدف از تکنیک های غیرپارامتری و به ویژه تکنیک  استفاده خواهد شد.نتایج: مقاله مدلی ارائه می کند که به کمک آن علاوه بر این که سهم هر ورودی در تولید هر خروجی تعیین می شود، عملکرد واحدهای تصمیم گیری در تولید هر خروجی نیز محاسبه می شوند. به عبارت دیگر برای هر خروجی یک شاخص کارآئی تعیین می شود که ترکیب محدب این شاخص ها، کارآئی کلی واحد تحت ارزیابی را می سازد.