تعیین بازده به مقیاس‌های چپ و راست و امتداد پایداری بازده به مقیاس با استفاده از مدل‌های برنامه‌ریزی خطی براساس تغییرات هم‌زمان شعایی ورودی‌ها و خروجی‌ها

تعیین نوع بازده به مقیاس (rts) و شناسایی ناحیه ای که در آن نوع بازده به مقیاس یک واحد تصمیم گیرنده (dmu) پایدار باقی بماند؛ به مدیران کمک می کند که پیش بینی های دقیق تری در رابطه با تغییراتی که بر سر راه تغییر سایز یک dmu قرار می گیرد، داشته باشند. این مقاله تلاش می کند که به معرفی و تعیین امتداد پایداری rts واحدهای تصمیم گیرنده تحت تحلیل پوششی داده ها (dea)، بپردازد. با توجه به اهمیت rts در رابطه با تصمیم گیری های مدیریتی، روش های مختلف و متنوعی از سوی محققین dea جهت معرفی و تعیین نوع آن ارائه شده است. پژوهش ها در ارزیابی rts، منجر به دسته بندی کلی تر و عمومی تری از انواع r-ts، با عناوین « rtsچپ (l-rts)» و « rtsراست (r-rts)» شده است. وجه مشترک بسیاری از روش های ارزیابی l-rts و r-rts این است که مدل های بکار رفته دراین روش ها پارامتریک هستند و لذا آنها را بایستی جزء روش های غیرخطی دسته بندی کرد. به منظور مقابله با این ضعف، مقاله پیشرو به ارائه روشی برای ارزیابی l-rts و r-rts می پردازد که مدل های این روش پیشنهادی خطی بوده و در مورد آنها مشکل پارامتری بودن، وجود ندارد. علاوه براین مدل های روش پیشنهادی از این مزیت برخوردارند که با انجام تغییرات جزئی روی آنها و با تقسیم بندی مرز مجموعه امکان تولید، توانسته ایم در این مقاله از آنها بعنوان ابزاری برای ارزیابی امتداد پایداری rts واحدهای تصمیم گیرنده استفاده کنیم.