بهینه‌سازی کیفیت تصویر و دُز بیمار در تصویربرداری قفسه سینه با دستگاه پرتونگاری دیجیتال

سابقه و هدف: در بخش های پرتوشناسی تشخیصی، به طور روزافزون دستگاه های پرتونگاری دیجیتال جایگزین دستگاه های پرتونگاری فیلماسکرین می شوند. علی رغم تفاوت در ویژگی های آشکارسازهای جدید ثبت تصاویر، همان پروتکل های پرتونگاری که برای سامانه های فیلماسکرین بکار گرفته می شد همچنان بدون بازنگری ویژه ای برای دستگاه های دیجیتال نیز بکار می روند. در این پژوهش، کیفیت تصویر و دُز بیمار در تصویربرداری دیجیتال از قفسه سینه مورد بررسی و بهینه سازی قرار گرفتند.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی از دو دستگاه پرتونگاری دیجیتال shimadzu, rda speed و siemens, g2107 استفاده شده است. در فواصل مختلف چشمه تا فانتوم و با کیلوولتاژهای مختلف، تصویربرداری و اندازه گیری دُز انجام گرفت. برای اندازه گیری کیفیت تصویر در این مطالعه، فانتوم بررسی جزئیات کنتراست بکار گرفته شد. برای بررسی بهینه سازی، از پارامتر نسبت کیفیت تصویر به مجذور دُز بیمار (iqfinv/e2) استفاده گردید.یافته ها: بررسی پارامترهای اندازه گیری شده برای بهینه سازی نشان داد که در هر دو دستگاه با کاهش اندازه کیلوولتاژ علی رغم افزایش دُز موثر بیمار، نسبت iqfinv/e2 نیز افزایش می یابد. بیشترین اندازه این نسبت برای دستگاه های shimadzu, rda speed و siemens, g2107 بترتیب برابر 0/180 و 0/0083 اندازه گیری گردید.نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که با افزایش کیلوولتاژ نسبت کیفیت تصویر به دُز بیمار کاهش پیدا می کند. بنابراین برای بهینه سازی تصویربرداری از قفسه سینه بایستی، تا جای ممکن اندازه کیلوولتاژ را با توجه به جثه بیمار و هدف بالینی مورد نظر کاهش داد.