سلامت خودارزیابی و رفتارهای ارتقادهنده سلامت زنان سنین باروری

سابقه و هدف: سلامت خودارزیابی یک شاخص قابل اطمینان از سلامت و همچنین شاخص خوبی برای مرگ ومیر و ناخوشی ها است که با چندین مولفه مانند فاکتورهای جمعیتی، اجتماعی اقتصادی، رفتاری و روانی مرتبط می باشد. این مطالعه با هدف سلامت خودارزیابی زنان سنین باروری و ارتباط آن با رفتارهای ارتقادهنده سلامت و عوامل جمعیتی اجتماعی انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی 330 زن در سنین باروری مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی منتخب شهر قم در بهار سال 1395 انجام شد. زنان بر حسب سوال سلامت خودارزیابی به طور کلی، سلامت خود را چگونه توصیف می نمایید؟ به دو گروه سلامت خوب و ضعیف طبقه بندی شدند. برای بررسی رفتارهای ارتقادهنده سلامت نیز از پرسشنامه promoting lifestyle profile ii (hplpii) با نمره کل احتمالی پرسشنامه در دامنه 52 تا 208 استفاده شد. یافته ها: میانگین سن زنان مورد مطالعه 6/2±2 29/6 سال بود. آزمون ttest نشان داد که میانگین نمرات ابعاد مدیریت تنش (4/02±19/92)، رشد معنوی (4/76±26/33) و تغذیه (4/66±25/92) درگروه زنان با وضعیت سلامت خوب بطور معنی داری بیشتر از گروه با سلامت ضعیف (به ترتیب: 4/61±18/65، 5/55±24/44، 4/89±24/35) بود. در تحلیل نهایی در مدل رگرسیون لوجستیک فقط کفایت درآمد برای مخارج زندگی (0/001=p، 4/136=or، 9/6251/778=ci95%) و رشد معنوی (0/04=p، 0/926=or، 0/9850/872=ci95%) به عنوان متغیرهای تاثیرگذار معنی دار باقی ماندند.نتیجه گیری: باتوجه به یافته های مطالعه، کفایت درآمد برای مخارج زندگی و میزان رشد معنوی به عنوان شاخص های مرتبط با سلامت خودارزیابی زنان سنین باروری می باشند