اثر حفاظتی عصاره دانه کرفس بر روی فیبروز ریوی ناشی از بلیومایسین در موش صحرایی

سابقه و هدف: فیبروز ریوی یکی از رایجترین اثرات جانبی بلیومایسین که به عنوان یک عامل شیمی درمانی بکارمی‌رود، است. گونه های فعال اکسیژن می‌تواند نقش مهمی در توسعه فیبروز ریوی بازی نمایند. دانه کرفس حاوی فلاونویید‌های متنوعی است که به عنوان آنتی اکسیدان مطرح می‌شوند. این مطالعه به منظور بررسی اثر عصاره هیدروالکلی دانه کرفس روی فیبروز ریوی القا شده توسط بلیومایسین در موش صحرایی می‌پردازد.مواد و روشها: این مطالعه تجربی بر روی 20 موش صحرایی نژاد اسپراگ دالی در محدوده وزنی 180- 150 گرم انجام گرفت. حیوانات به صورت تصادفی به 5 گروه4 تایی تقسیم‌بندی شدند. گروه 1و2 به ترتیب تک دوز نرمال سالین و بلیومایسین (5/7 واحد بر کیلوگرم) به صورت داخل تراشه‌ای دریافت نمودند. گروه 5-3 دوزهای مختلف عصاره دانه کرفس (100 ،200 و 400 میلی‌گرم بر کیلوگرم) به صورت داخل صفاقی روزانه یک هفته قبل و دو هفته بعد از تجویز بلیومایسین دریافت نمودند. حیوانات پس از 21روز کشته، خون و ریه‌های آنها برای اندازه‌گیری مالون دی آلدیید پلاسمایی، هیدروکسی پرولین ریه و آزمایش هیستوپاتولوژی جمع‌آوری شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که میزان اندکس ریه، هیدروکسی پرولین و مالون‌دی‌آلدیید در گروه نرمال سالین به ترتیب 02/2±27/7 میلی‌گرم ریه بر گرم وزن بدن، 24/0±78/1 میلی‌گرم بر گرم بافت ریه و 17/0±48/1 میکرومول بر لیتر پلاسما بود در حالیکه در گروه دریافت کننده بلیومایسین به ترتیب 99/0±1/10، 5/1±75/5 و 23/0±27/3 بود. تیمار با عصاره به خصوص در گروه 4 و 5 بطور معنی داری این فاکتورها را نسبت به گروه بلیومایسین کاهش داد (05/0p < ). نتایج بافت شناسی نشان داد که بلیومایسین توانسته منجر به بروز آسیب ریه و افزایش ضخامت آلویولی شود.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که عصاره هیدروالکلی دانه کرفس اثر حفاظتی روی فیبروز ریوی القا شده توسط بلیومایسین دارد.