تاثیر آموزش به شیوه فردمحور بر نشانه های زودرس یایسگی

سابقه و هدف: یایسگی یکی از مهم ترین بحران های زندگی زنان است و علایمی که زنان در این مرحله تجربه می کنند، از جمله چالش های مهم مراقبتی می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش به شیوه فرد محور بر نشانه های زودرس یایسگی (پیامد اولیه) و تعداد گرگرفتگی (پیامد ثانویه) انجام شد.مواد و روشها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده، 124 زن یایسه دارای پرونده بهداشتی در پایگاه بهداشتی مشارکتی ولیعصر شهرستان اسلامشهر در سال 1392 که با روش بلوک بندی تصادفی در دو گروه 62 نفره یادگیری فردمحور و کنترل قرار گرفتند، انجام شد. آموزش به صورت در اختیار قرار دادن 3 دفترچه راهنما حاوی علایم یایسگی و راهکارهای مقابله با این علایم به شرکت کنندگان در یک روز مشخص طی 3 هفته متوالی بود. نشانه های زودرس یایسگی با استفاده از مقیاس گرین (63-0) قبل از مداخله و 4 هفته پس از پایان مداخله ارزیابی شد. داده ها با استفاده مدل خطی عمومی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 25n201305063027irct:یافته‌ها: بین دو گروه از نظر مشخصات فردی- اجتماعی و میانگین نمره گرین قبل از مداخله تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت. میانگین نمره کلی گرین 4 هفته پس از پایان مداخله به طور معنی داری درگروه فردمحور (6/4- تا 8/5- confidence interval95%:، 7/5-adjusted difference:) کمتر از گروه کنترل بود (0/001 > p). تعداد دفعات گرگرفتگی نیز 4 هفته پس از پایان مداخله به طور معنی داری در گروه فردمحور (1/9- تا 6/6-، 3/9-) کمتر از گروه کنترل بود (0/001 > p).نتیجه گیری: یادگیری به شیوه فردمحور توانست باعث کاهش نشانه های زودرس یایسگی گردد. لذا این شیوه آموزشی می تواند به عنوان راهکاری مناسب در جهت ارتقای سلامتی زنان و رویارویی بهتر آنها با نشانه های آزار دهنده یایسگی در مداخلات بهداشتی مورد توجه قرار گیرد.