تاثیر حفاظتی آتورواستاتین بر میزان ضایعه مغز و آسیب نورونی در زمان ایسکمی-خونرسانی مجدد مغز در موش صحرایی

سابقه و هدف: سکته مغزی سوّمین علّت مرگ و مهمترین عامل ناتوانی در دنیا می باشد. اثرات ضدالتهابی و آنتی‌اکسیدانی قوی از آتورواستاتین در شرایط پاتولوژیک مختلف نشان داده شد، این مطالعه به منظور بررسی اثرات محافظتی احتمالی آتورواستاتین بر ضایعه و آسیب نورونی در مدل تجربی ایسکمی موضعی مغز در موش صحرایی انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه تجربی بر روی 32 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار که به چهار گروه 8 تایی تقسیم شدند، انجام شد. گروهها شامل: شاهد، کنترل ایسکمی، ایسکمی تیمارشده با آتورواستاتین قبل و بعد ایسکمی. ایسکمی مغزی با 90دقیقه انسداد شریان میانی مغز و 24ساعت خونرسانی مجدد می باشد. آتورواستاتین، در دوز mg/kg40، قبل از ایسکمی (1ساعت) و بلافاصله بعد از آغاز خونرسانی مجدد داخل-صفاقی تزریق شد. ارزیابی اختلالات عصبی-حرکتی (شاخص nds)، حجم ضایعه (رنگ آمیزی ttc) و بررسی های آسیب-شناسی 24ساعت پس از انسداد شریان میانی مغز انجام گرفت.یافته ها: انسداد شریان میانی مغز در حیوانات گروه کنترل ایسکمی به میزان قابل ملاحظه ای ضایعه در نیمکره راست ایجاد نمود (mm369±483) و میزان nds برابر با 20/0±20/3 بود. پیش درمان و پس درمان با آتورواستاتین بطور معنی داری میزان ضایعه را به ترتیب 68% و 54% کاهش داد (p < 0.05). همچنین میزان nds به میزان 25% در هر دو گروه کاهش یافت (p < 0.05). در بررسی‌های بافت‌شناسی آتورواستاتین تعداد نورون‌های آسیب دیده و ایوزینوفیلی به همراه دمیلینه شدن اکسون ها و تخریب بافت عصبی را به میزان گسترده در نواحی ایسکمی کاهش داد.نتیجه گیری: یافته‌های مطالعه نشان داد که آتورواستاتین بطور موثری آسیب‌های ایسکمی-خونرسانی مجدد مغز را کاهش داده و از تخریب نورونی و تغییرات آسیب--شناختی در ایسکمی مغز جلوگیری می کند.