بررسی ارتباط بین سطح سرمی منیزیم و پروتیین واکنشی C در مبتلایان به سندرم حاد کرونر

سابقه و هدف: التهاب نقش مهمی در شروع و پیشرفت بیماری های قلبی - عروقی دارد. بر اساس شواهد بالینی و تجربیات حیوانی انجام شده احتمال دارد منیزیوم در پدیده التهاب دخالت داشته باشد. هدف از این مطالعه به منظور بررسی ارتباط بین سطح سرمی منیزیوم و پروتیین واکنشی c در بیماران مبتلا به بیماری شریان کرونر بستری در بخش مراقبت های ویژه قلب انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی 100 بیمار (45 مرد و 55 زن) مبتلا به بیماری شریان کرونر بستری در بخش مراقبت ویژه قلبی بیمارستان آیت الله روحانی شهرستان بابل، انجام شد. ابتدا اطلاعات دموگرافیکی افراد توسط تکمیل پرسشنامه ثبت گردید، سپس سطح سرمی منیزیم، پروتیین واکنشی c، ldl، hdl، تری گلیسرید و کلسترول تام در اولین روز بستری با روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری گردید. یافته ها: براساس نتایج بدست آمده میانگین سطح سرمی منیزیم در مردان(mg/dl 05/0±2) به صورت معنی داری کمتر از زنان (mg/dl 04/0±14/2) بود (05/0p < ). بعد از همسان سازی نمونه ها از نظر سن، bmi و فاکتورهای خطر مشخص شد سطح سرمی منیزیم در گروه بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد (ami)(mg/dl 04/0±9/1) به صورت معنی داری پایین تر از بیماران مبتلا به آنژین صدری(ua)(mg/dl 04/0±2/2) است (001/0 > p). هم چنین بین سطح سرمی منیزیم و crp همبستگی منفی دیده شد. طوریکه با افزایش مقدار سرمی منیزیوم مقدار crp کاهش یافت (01/0 > p و 703/0- =r). هم چنین بین سطح سرمی منیزیم و مقدار crp و مدت زمان بستری شدن بیماران نیز ارتباط معنی داری دیده شد (به ترتیب 55/0- =r، 01/0=p و 5/0=r، 01/0=p). نتیجه گیری: به نظر می رسد با افزایش سطح سرمی منیزیوم شدت التهاب و طول دوره بستری در بیماران مبتلا به بیماری شریان کرونر کاهش می یابد. از این رو احتمال دارد اندازه گیری و تصحیح سطح سرمی منیزیوم در بهبود شرایط بالینی این افراد دخالت داشته باشد.