هیستومورفومتری سلولهای بافت بیضه در نسل دوم حاصل از باروری رت های ماده بعد از دریافت داخل صفاقی اسپرم

سابقه و هدف: با شکل پذیری اسپرم در زمان بلوغ، آنتی ژن روی آنها، همانند یک سلول بیگانه در برابر سیستم ایمنی، عمل می کند. با وارد شدن اسپرم به داخل سیستم عروق خونی، آنتی ژنها در معرض سیستم ایمنی بدن قرار گرفته و باعث تولید آنتی اسپرم آنتی بادی می شوند. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر دریافت داخل صفاقی اسپرم، بر روی بافت بیضه رت در نسل دوم انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه به صورت تجربی، آزمایشگاهی بر روی رتهای بالغ از نژاد آلبینوس که حدود 3 ماه سن و وزنی برابر300 -250 گرم داشتند، انجام شد. اسپرم های بدست آمده از 8 سر رت های نر، به صورت داخل صفاتی به 12 سر رتهای ماده، طی چهار مرحله و با رعایت فاصله یک هفته، تزریق شد. سپس تحت شرایط coupling، از بافت بیضه فرزندان تولد یافته نر (24 سر از نسل دوم) بعد از رسیدن به سن بلوغ، نمونه برداری صورت گرفت. با تهیه برش های بافتی و رنگ آمیزیh&e ، قطر مجاری اسپرم ساز، تعداد سلولهای ژرمینال و سلولهای لایدیگ با استفاده از صفحه مدرج اندازه گیری شده و با گروه کنترل مقایسه گردید. یافته ها: میانگین تعداد سلولهای ژرمینال، در نمونه های کنترل و نسل دوم به ترتیب 9/0±5/9 و 1/1±2/8 بود (001/0p < ). میانگین سلولهای لایدیگ نیز، 74/2±63/7 در گروه کنترل و 21/2±55/6 در رت های نسل دوم شمارش گردیدند (001/0p < ). قطر مجاری اسپرم ساز در نسل دوم بطور معنی داری (47/0±7/3)، بیشتر از گروه کنترل (025/0±62/1) بدست آمد (001/0p < ). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که تزریق داخل صفاقی اسپرم (آنتی ژن) در بدن رت مادر، می تواند باعث افزایش قطر مجاری اسپرم ساز، کاهش سلولهای ژرمینال و کاهش سلولهای لایدیگ در فرزندان آنها شود.