رابطه ژنژیویت و پریودنتیت با بیماری B تالاسمی ماژور

سابقه و هدف: تالاسمی شایعترین اختلال ژنتیکی در سنتز هموگلوبین است که با کاهش زنجیره های آلفا و یا بتاگلوبین مشخص می شود. مهمترین نشانه های این بیماری شامل تغییرات استخوانی به ویژه در جمجمه، ماگزیلا و استخوان گونه و پوسیدگی های دندانی و بیماری پریودنتال می باشد. با توجه به شیوع بیشتر عوارض دهانی دندانی در این بیماران با تشخیص به موقع می توان به پیشگیری و درمان معضلات بیماران تالاسمیک اقدام کرد لذا این مطالعه به منظور بررسی رابطه ژنژیویت و پریودنتیت با بیماری b تالاسمی انجام شد.مواد و روشها: در این مطالعه مورد-شاهدی 50 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور 35-15 ساله مراجعه کننده به مرکز تالاسمی امیرکلا و 50 فرد سالم به عنوان گروه کنترل از افراد سالم جامعه مورد معاینه قرار گرفتند. برای کل افراد تحت مطالعه پرسشنامه ای شامل اطلاعات عمومی (جنس، سن و ...) و اطلاعات مربوط به معاینه بالینی مانند ایندکس لثه ای (gingival index-gi)، عمق پاکت پروب شده (probing pocket depth-ppd)و اتصالات از دست رفته (attachment loss-al) و ایندکس بهداشت دهان (oral hygine index simplified-ohi-s) تکمیل شد و سپس دو گروه مقایسه شدند.یافته ها: میانگین سنی بیماران و افراد سالم به ترتیب 591/5±92/23 سال و 554/6±98/23 سال بود. میانگین ایندکس بهداشت77/0±18/2 در گروه بیمار در مقابل 81/0±1/2 در گروه سالم بود که این تفاوت معنی داری نبود. متوسط gi در گروه بیماران به طور معنی داری بیشتر از گروه سالم بود (به ترتیب 73/0±28/1، 59/0±94/0و 014/0p=)؛ همچنین عمق پاکت در بیماران 53/0±4/0 و در گروه سالم 33/0±12/0 و میانگین اتصالات از دست رفته در بیماران 53/0±4/0 و در گروه سالم 27/0±08/0 بود. (به ترتیب 003/0p= و 001/0p < ).نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که بیماریهای لثه ای و پریودنتالی در مبتلایان به تالاسمی شیوع بیشتری دارد. بنابراین با پیگیری های مستمر و پایش دوره ای می توان به پیشگیری و درمان زودهنگام عوارض و معضلات ناشی از تالاسمی اقدام کرد.