فرسودگی شغلی و علل آن در پرستاران بالینی شاغل در بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بابل (1383)

سابقه و هدف : فرسودگی شغلی یکی از مشکلاتی است که در میان پرستاران به میزان زیادی مشاهده می شود و میتواند تاثیرات سوئی بر مراقبت از بیمار ، سلامت جسمی - روانی پرستار و هزینه های پرسنلی و درمانی بجا گذارد . هدف از این مطالعه به منظور تعیین شیوع فرسودگی شغلی و علل آن در پرستاران بالینی شاغل در بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بابل انجام شد . مواد و روشها : جامعه مورد پژوهش کلیه پرسنل پرستاری شاغل در بیمارستانهای بوده و اطلاعات بااستفاده از پرسشنامه ای که شامل 11 سوال در مورد مشخصات فردی ، 40 سوال مربوط به فرسودگی شغلی گلدارد و 20 سوال در مورد علل فرسودگی شغلی بود ،‌جمع آوری گردید ( 280نفر) ، طبقه بندی نمرات فرسودگی شغلی گلدارد به این قرار می باشد که نمرات ( 80-40) میزان فرسودگی شغلی در حد خیلی کم ، (120-81 ) در حد کم ،‌( 200-121) در حد زیاد و ( 280- 201) در حد خیلی زیاد می باشد . یافته ها :‌ 7/30% از افراد مورد مطالعه فرسودگی شغلی کم، 6/68% فرسودگی شغلی زیاد و 7% فرسودگی شغلی خیلی زیاد داشتند . همچنین افراد شاغل در بیمارستان کودکان ( 9/82%) بالاترین میانگین فرسودگی شغلی را کسب نمودند . بین میزان فرسودگی شغلی با سابقه کار ( پی = 03/0) و سن نمونه های پژوهشی ( پی = 01/0) ارتباط معنی دار وجود داشت . بیشترین علل فرسودگی شغلی شامل پایین بودن حقوق و مزایا ( 9/93%) ، عدم حمایت اجتماعی (‌5/85%)‌، عدم حمایت مدیران (‌85%) ، عدم امنیت شغلی ( 84%) ساعات کار زیاد (3/83%) بودند . نتیجه گیری: با توجه به شناخت علل فرسودگی شغلی در این مطالعه باید مسئولین امور در شرایطی فراهم آورند تابا افزایش حقوق ، کاهش ساعات کاری ، تنظیم برنامه های تفریحی ، برگزاری کار گروهی در جلسات ،‌تشکیل کلاسهای ورزشی ،‌ کارگاه آموزش و روشهای مقابله با تنشهای روانی از فشارهای روانی پرسنل پرتاری کاسته شود .