مقایسه اثربخشی فورازولیدون و آموکسی سیلین در رژیم های چهاردارویی با دوز و مدت درمان متوسط جهت ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری

سابقه و هدف : ریشه کنی هلیکوباکتر پیلوری بعنوان یک اقدام موثر در درمان بیماری زخم پپتیک ، گاستریت مزمن و لنفوم malt معده شناخته شده است . اخیرا فورازولیدون تاثیر نوید بخشی داشته است و تقریبا جایگزین مترونیدازول شده است . این مطالعه به منظور اثر بخشی دو رژیم چهار دارویی حاوی فورازولیدون یا مترونیدازول یا در بابل انجام شد . مواد وروشها : 103 بیمار با شکایت سوء هاضمه و تشخیص آندوسکوپیک عفونت هلیکوباکتر پیلوری وارد مطالعه شدند . وضعیت hp بوسیله هیستولوژیک نمونه های بیوپسی و تست اوره آز سریع ( rut) ، بررسی گردید . بیماران به طور تصادفی در یکی از دو گروه درمانی قرار گرفتند : گروه arbm( آموکسی سیلین 500میلی گرم سه بار در روز ، بیسموت ساب سیترات 120 میلی گرم سه بار در روز ، رانیتیدین 150 میلی گرم دوبار در روز و مترونیدازول 250 میلی گرم سه بار در روز )‌و گروه abrf ( همان رژیم درمانی ولی بجای مترونیدازول فورازولیدون 100 میلی سه بار در روز ) تجویز گردید . تمام آنتی بیوتیک ها به مدت 10 روز ولی br برای 20 روز داده شدند . 4 هفته پس از قطع آنتی بیوتیک ها ،‌آندوسکوپی تکرار شد . اثربخشی ریشه کنی بوسیله مطالعات هیستولوژیک و rut ارزیابی شد. یافته ها: از مجموع 103 بیمار ( 1/96%) ، 96 نفر مطالعه را به طور کامل به پایان رساندند . 46 نفر با میانگین سنی 42 سال ( طیف سنی 75-20 سال)‌و 50 بیمار با میانگین سنی 40 سال (‌طیف سنی 71-18 سال) به ترتیب تحت درمان با رژیم abrm و abrf قرار گرفتند . تظاهرات کلینیکی در دو گروه تحت درمان یکسان بود . میزان ریشه کنی per - protocol دردو گروه abrm و abrf به ترتیب 3/54%‌و 60%‌بوده است . ( پی = 362/0) . نتیجه گیری: این بررسی نشان داد که هر دو رژیم درمانی در ریشه هلیکوباکترپیلوری تاثیرات یکسانی دارند .