تاثیر تمرین هوازی و بربرین کلراید بر شاخص‌های بیوژنز میتوکندری بافت چربی احشایی موش‌های صحرایی دیابتی

سابقه و هدف: استرس اکسیداتیو به مقاومت به انسولین، اختلال عملکرد سلول‌های بتا و آسیب سلولی ناشی از هیپرگلیسمی کمک می‌کند که منجر به ایجاد دیابت شیرین می‌شود. هدف از پژوهش حاضر تبیین اثر تمرین هوازی و بربرین کلراید بر بیان ژن‌های ucp-1 و pparγ بافت چربی احشایی موش‌های صحرایی دیابتی می باشد.مواد و روش‌ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، 32 موش صحرایی نر ویستار بالغ با وزن حدود 280-240 به طور تصادفی به چهار گروه (8=n): دیابت (dm)، دیابت-بربرین (dmb)، دیابت-تمرین هوازی (dmt)، دیابت-تمرین هوازی-بربرین (dmtb) تقسیم شدند. موش‌ها با تزریق mg/kg 60 stz دیابتی شدند. موش‌هایی که قندخون آن‌ها بالاتر از mg/dl 300 بود به عنوان حیوانات دیابتی وارد تحقیق حاضر شدند. سپس گروه‌های تمرین به مدت شش هفته برنامه تمرین هوازی فزاینده (18-10 متر در دقیقه، 40-10 دقیقه در روز، پنج روز در هفته) را روی تردمیل انجام دادند. گروه مکمل نیز بربرین کلراید (mg/kg/day 30) یک بار در روز به صورت خوراکی با گاواژ دریافت کردند.یافته‌ها: تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد که اختلاف معنی‌داری در بیان ژن‌های ucp-1 (0/000=p) و pparγ (0/002=p) در بین گروه‌ها وجود دارد. در ادامه نتایج نشان داد که بیان ژن ucp-1 در گروه دیابت-تمرین (1/85±2/96 و 0/015=p)، دیابت-بربرین کلراید 1/16±2/88 و 0/02=p) و دیابت-تمرین-بربرین‌کلراید (0/97±4/7 و 0/000=p) افزایش معنی‌داری نسبت به گروه دیابت داشت. همچنین بیان ژن pparγ در گروه دیابت-تمرین-بربرین‌کلراید (0/36±1/6 و 0/002=p) افزایش معنی‌داری نسبت به گروه دیابت داشت.نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، تمرین هوازی و بربرین کلراید یکی از راه‌های ‌احتمالی مناسب برای جلوگیری از التهاب و آسیب‌های ناشی از دیابت می‌باشد.

the effect of aerobic exercise and berberine chloride on mitochondrial biogenesis indices of visceral adipose tissue of diabetic rats

background and objective: oxidative stress contributes to insulin resistance, beta-cell dysfunction, and hyperglycemia-induced cellular damage, leading to diabetes mellitus. the purpose of this study is to explain the effect of aerobic exercise and berberine chloride on the expression of ucp-1 and pparγ genes in the visceral fat tissue of diabetic rats.methods: in this laboratory study, 32 adult male wistar rats weighing about 240-280 were randomly divided into four groups (n=8): diabetes (dm), diabetes-berberine (dmb), diabetes-aerobic exercise (dmt), diabetes-aerobic exercise-berberine (dmtb). the rats became diabetic by injecting 60 mg/kg stz. the rats whose blood sugar was higher than 300 mg/dl were included in the present study as diabetic animals. the exercise groups then performed an incremental aerobic exercise program (10-18 m/min, 10-40 min/day, five days/week) on a treadmill for six weeks. the supplement group also received berberine chloride (30 mg/kg/day) orally by gavage once a day.findings: data analysis showed that there is a significant difference in the expression of ucp-1 (p=0.000) and pparγ (p=0.002) genes between the groups. furthermore, the results showed that the expression of ucp-1 gene in the diabetes-exercise group (2.96±1.85 and p=0.015), diabetes-berberine chloride (2.88±1.16 and p=0.02) and diabetes-exercise-berberine chloride (4.7±0.97 and p=0.000) showed a significant increase compared to the diabetes group. also, pparγ gene expression in the diabetes-exercise-berberine chloride group (1.6±0.36 and p=0.002) showed a significant increase compared to the diabetes group.conclusion: according to the results of this study, aerobic exercise and berberine chloride is one of the possible ways to prevent inflammation and damage caused by diabetes.