ارتباط بین جابه‌جایی فوقانی ماگزیلا و تغییرات تمایل محوری ثنایای پایین پس از اتوروتیشن مندیبل

سابقه و هدف: جا‌به‌جایی فوقانی ماگزیلا طی جراحی ارتوگناتیک به منظور اصلاح رشد عمودی بیش از حد آن می‌تواند سبب چرخش مندیبل در خلاف جهت عقربه‌های ساعت و تغییراتی در روابط فکین و اکلوژن دندانی شود. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط بین جا‌به‌جایی فوقانی ماگزیلا و تغییرات تمایل محوری ثنایای پایین پس از اتوروتیشن مندیبل می‌باشد.مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، 13 بیمار دارای مال اکلوژن class ii، زاویه پلن مندیبل بیش از 27 درجه و دندان مولر دوم رویش یافته در فک پایین مورد بررسی قرار گرفتند. جا‌به‌جایی فوقانی ماگزیلا به میزان 4 میلی‌متر بر روی رادیوگرافی لترال سفالومتری و مدل دندانی ماگزیلا شبیه‌سازی شد. پیش بینی میزان اتوروتیشن مندیبل بر روی رادیوگرافی با در نظر گرفتن مرکز کندیل به عنوان مرکز چرخش و بر روی آرتیکولاتور با اندازه‌گیری میزان چرخش بازوی فوقانی آن توسط شیب‌سنج دیجیتال بر حسب درجه صورت گرفت. با توجه به قوس چرخش مشابه، میانگین اتوروتیشن مندیبل بیانگر میزان کاهش در inclination ثنایای پایین می‌باشد. یافته‌ها: میانگین اتوروتیشن مندیبل و تغییرات تمایل محوری ثنایای پایین پس از 4 میلی‌متر جا‌به‌جایی فوقانی ماگزیلا، 0/93±3/38 درجه در روش رادیوگرافی لترال سفالومتری و 0/83±2/63 درجه در روش مدل دندانی بود. تفاوت مقادیر حاصل از دو روش از نظر آماری معنی‌دار بود (0/05>p).نتیجه‌گیری: پس از جا‌به‌جایی فوقانی ماگزیلا، چرخش مندیبل در خلاف جهت عقربه‌های ساعت سبب retrocline شدن ثنایای پایین می‌شود که باید در پیش بینی سفالومتریک پیش از جراحی مورد توجه قرار گیرد.

an assessment of interrelationship between surgical superior repositioning of the maxilla and lower incisors inclination change after mandibular autorotation

background and objective: correction of vertical maxillary excess (vme) via superior surgical repositioning of the maxilla can lead to counterclockwise rotation of the mandible along with alteration of jaw relationship and dental occlusion. the aim of this study was to determine the interrelationship between surgical superior repositioning of the maxilla and lower incisors inclination change after mandibular autorotation.methods: in this correlational study, 13 patients with class ii malocclusion, mandibular plane angle greater than 27 degrees, and fully-erupted lower second molars were examined. superior maxillary repositioning of 4mm was simulated on lateral cephalometric radiographs and maxillary dental models. degree of mandibular autorotation was then predicted on lateral cephalograms, considering radiographic center of the condyle as the center of rotation, and on semi-adjustable articulator, measuring the articulator’s upper arm inclination change in degrees by digital inclinometer. as lower incisors rotate on the same arc of rotation as the mandible, measuring mandibular autorotation also indicates the amount of change in lower incisors’ inclination.findings: mean (standard deviation) values of mandibular autorotation and lower incisors’ inclination change after 4mm superior repositioning of the maxilla were 3.38±0.93 and 2.63±0.83 degrees based on prediction planning and model planning techniques, respectively. the difference between two methods was statistically significant (p<0.05).conclusion: after superior repositioning of the maxilla, the counterclockwise rotation of the mandible causes the retroclination of the lower incisors, which should be considered in the cephalometric prediction before surgery.