فراوانی تظاهرات پوستی در بیماران دیابتی در درمانگاه غدد دانشگاه علوم پزشکی بابل

سابقه و هدف: دیابت شایع ترین اختلال آندوکرین در جهان است. شناخت تظاهرات پوستی همراه با دیابت می تواند در انتخاب رویکرد درمانی مناسب در این بیماران کمک کننده باشد. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی تظاهرات پوستی در بیماران دیابتی مراجعه کننده به درمانگاه غدد دانشگاه علوم پزشکی بابل می باشد.مواد و روش‌ها: مطالعه مقطعی حاضر بر روی 300 بیمار مبتلا به دیابت مراجعه کننده به بیمارستان روحانی بابل در طی سال 1398 انجام شد. سن، جنس، bmi، نوع و مدت ابتلا به دیابت، وضعیت کنترل دیابت بیمار (hba1c) ثبت و بیماران توسط متخصص پوست تحت معاینه کامل قرار گرفته و به دو گروه کمتر و بیشتر از 50 سال تقسیم شدند. همچنین از نظر تظاهرات پوستی در دو گروه با و بدون تظاهرات پوستی تقسیم و مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها: 293 نفر (97/76%) دیابت نوع دو داشتند. میانگین سنی بیماران 12 ±55 سال و میانگین مدت ابتلا به دیابت 1/20 ±9/73 سال بود. در این مطالعه 130 نفر (43%) دارای ضایعات پوستی بودند که 76 نفر (58/5%) از آنها زن بودند. به ترتیب خارش، آکروکوردون، آنژیوم گیلاسی، دیابتیک درموپاتی، عفونت های جلدی قارچی با فراوانی 25/7%، 21%، 14/3%، 6% و 5/7% شایع ترین اختلالات پوستی بودند. 68 نفر (69/4%) دارای تظاهرات پوستی، بیش از 10 سال مبتلا به دیابت بودند. در دو گروه با و بدون تظاهرات پوستی، جنسیت و مدت ابتلا به دیابت تفاوت معنی داری داشت (0/001>p). بین میانگین سنی و bmi و hba1c در دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت (به ترتیب 0/07=p، 0/09=p و 0/11=p). نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که خارش و آکروکوردون شایعترین تظاهرات پوستی می باشند و ابتلا طولانی مدت به دیابت و جنس زن مهمترین ریسک فاکتور ایجاد تظاهرات پوستی می باشد.

Frequency of Cutaneous Manifestations in Diabetic Patients in Endocrinology Clinic of Babol University of Medical Sciences

BACKGROUND AND OBJECTIVE: Diabetes is the most common endocrine disorder in the world. Understanding the cutaneous manifestations associated with diabetes can help in choosing the appropriate treatment approach in these patients. The aim of this study was to evaluate the frequency of cutaneous manifestations in diabetic patients referred to the endocrinology clinic of Babol University of Medical Sciences. METHODS: The present crosssectional study was performed on 300 patients with diabetes referred to Rouhani Hospital in Babol in 2019. Age, gender, BMI, type and duration of diabetes, and patients rsquo; diabetes control status (HbA1C) were recorded and patients were thoroughly examined by a dermatologist and divided into two groups of below and above 50 years. In terms of cutaneous manifestations, they were divided into two groups; with cutaneous manifestations and without cutaneous manifestations.FINDINGS: 293 patients (97.76%) had type 2 diabetes. The mean age of patients was 55 ±12 years and the mean duration of diabetes was 9.73 ±1.20 years. In this study, 130 patients (43%) had cutaneous lesions, of which 76 patients (58.5%) were female. Pruritus, acrochordon, cherry angioma, diabetic dermatopathy, fungal skin infections with frequencies of 25.7%, 21%, 14.3%, 6% and 5.7% were the most common skin disorders, respectively. 68 patients (69.4%) had skin manifestations and had diabetes for more than 10 years. There was a significant difference between the two groups of with and without cutaneous manifestations, gender and duration of diabetes (p<0.001). There was no significant difference between the mean age, BMI and HbA1C in the two groups (p=0.07, p=0.09 and p=0.11, respectively).CONCLUSION: The results of the study showed that pruritus and acrochordon are the most common cutaneous manifestations and longterm diabetes and female gender are the most important risk factors for cutaneous manifestations.