مقایسه تاثیر تکار درمانی با کشش استاتیک بر انعطاف پذیری عضله همسترینگ مردان ورزشکار

سابقه و هدف: عضله همسترینگ، یکی از عضلاتی است که خطر آسیب ناشی از کاهش انعطاف پذیری آن، بالا می باشد. استفاده از مدالیته های گرمای عمقی، یکی از روش های بهبود انعطاف پذیری عضلات است. با توجه به اینکه تکار درمانی، روشی جدید برای تولید گرما در بافت های عمقی می باشد. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر کوتاه مدت تکار درمانی و کشش استاتیک بر روی انعطاف پذیری عضله همسترینگ در ورزشکاران انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی یک سوکور بر روی 20 مرد ورزشکار انجام شد. نمونه ها به صورت تصادفی به دو گروه تکار درمانی به همراه کشش استاتیک (10 نفر) و کشش استاتیک (10 نفر) تقسیم شدند و به مدت سه جلسه تحت درمان قرار گرفتند. دامنه حرکتی فعال و غیر فعال باز شدن زانو و میزان جابجایی در آزمون نشستن و رساندن دست ها قبل از درمان، بعد از جلسه اول و بعد از جلسه سوم ارزیابی شدند. یافته ها: میانگین دامنه باز شدن غیرفعال و فعال زانو (درجه) و میزان جابجایی در آزمون نشستن و رساندن دست ها (سانتی متر) بعد از جلسه سوم در گروه تکار درمانی به ترتیب 1/59 ±72/10 و 1/49 ±71 و 2/39 ±35/20 و در گروه کشش استاتیک به ترتیب 1/49 ±70/70 و 1/05 ±69/70 و 1/61 ±34/80 بود. نتایج این مطالعه نشان داد که در هر دو گروه، دامنه باز شدن فعال زانو (0/0001p<)، دامنه باز شدن غیرفعال زانو (0/004=p)، میزان جابجایی آزمون نشستن و رساندن دست ها (0/004p=) بعد از جلسه اول و سوم، بهبود معنی داری داشت. میزان بهبودی هر سه شاخص انعطاف پذیری در گروه تکار درمانی بیشتر از کشش استاتیک بود، اما تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه دیده نشد. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که تکار درمانی به همراه کشش استاتیک نسبت به کشش استاتیک به تنهایی، افزایش بیشتری در انعطاف پذیری عضلات همسترینگ ایجاد می کند.

Comparison of the Effect of TECAR Therapy and Static Stretching on Hamstring Flexibility in Male Athletes

BACKGROUND AND OBJECTIVE: The hamstring muscle is one of the muscles with a high risk of injury due to loss of flexibility. Using deep heat modalities is one way to improve muscle flexibility. Given that TECAR therapy is a new way to produce heat in deep tissues, the present study was conducted to compare the shortterm effects of TECAR therapy and static stretching on hamstring flexibility in athletes.METHODS: This singleblinded randomized clinical trial was performed on 20 male athletes. Samples were randomly divided into two groups of TECAR therapy with static stretching (n=10) and static stretching (n=10) and were treated for three sessions. Active knee extension (AKE) test, passive knee extension (PKE) test, and sit and reach test were performed before treatment, after the first session and after the third session.FINDINGS: The mean values of active knee extension and passive knee extension (degree) and mean values of sit and reach test (cm) after the third session in the TECAR therapy group were 72.10 ±1.59 and 71 ±1.49 and 35.20 ±2.39, respectively, and in the static stretching group were 70.70 ±1.49, 69.70 ±1.05 and 34.80 ±1.61, respectively. The results of this study showed that in both groups, the range of active knee extension (p<0.0001), the range of passive knee extension (p=0.004), and the range of motion in sit and reach test (p=0.004) improved significantly after the first and third sessions. The improvement of all three flexibility indices in the TECAR therapy group was higher than static stretching, but there was no statistically significant difference between the two groups.CONCLUSION: The present study showed that TECAR therapy with static stretching causes a greater increase in hamstring flexibility than static stretching alone.