مقایسه ریزهسته در لیکن پلان و واکنش های لیکنوئیدی دهانی

سابقه و هدف: لیکن پلان یک بیماری التهابی مزمن پوستیمخاطی با اتیولوژی نامشخص است که پتانسیل بدخیمی لیکن پلان و واکنشهای لیکنوئید دهانی مورد بحث است. از آنجاییکه فراوانی ریزهسته درسلولها نشانگر ریسک ابتلا به بدخیمی می باشد، هدف از این مطالعه ارزیابی فراوانی ریزهسته در این ضایعات بود.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی، بر روی 20 نمونه لیکن پلان و20 واکنش لیکنوئید دهانی که تشخیص بالینی و هیستوپاتولوژیک آنها به تایید رسیده بود، و نیز20فردسالم فاقد ضایعه دهانی و بیماری سیستمیک مراجعه کننده به بخش بیماریهای دهان دانشکده دندانپزشکی بابل انجام شد. پس از اخذ رضایت کتبی، با استفاده از سیتوبراش از محل ضایعه در مخاط باکال، اسمیر تهیه شد و در آزمایشگاه با رنگ آمیزی پاپانیکولا رنگ شدند. در هر اسلاید 500 سلول با بزرگنمایی400 برابر زیر میکروسکوپ نوری توسط پاتولوژیست بررسی شد و میانگین تعداد سلول های ریزهسته دار و میانگین تعداد کلی ریزهسته محاسبه شد.یافته ها: میانگین تعداد سلولهای دارای ریزهسته در لیکن پلان، واکنش های لیکنوئید و مخاط نرمال دهانی به ترتیب 3/73 ±5/20، 3/66 ±5/65 و1/19 ±0/95 و تعداد ریزهسته 4/94 ±6/75 ،4/66 ±8 و 1/72 ±1/30 بود. میانگین تعداد سلولهای دارای ریزهسته و تعداد ریزهسته در لیکن پلان و واکنش های لیکنوئید به طور معنی داری بیشتر از مخاط نرمال بود (0/001>p) ولی بین لیکن پلان و واکنش های لیکنوئید تفاوت معنی داری وجود نداشت. بین ساب تایپ های رتیکولر و اروزیو در لیکن پلان و نیز در واکنشهای لیکنوئید به لحاظ میانگین تعداد سلولهای دارای ریزهسته تفاوت معنی داری وجود نداشت. بین ساب تایپ ها به لحاظ میانگین تعدادریزهسته نیز تفاوت معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه احتمالا افزایش معنی دار فراوانی ریزهسته در لیکن پلان و واکنش های لیکنوئید، نشان دهنده بالاتر بودن ریسک ابتلا به بدخیمی در این ضایعات می باشد.

Micronuclei Comparison in Lichen Planus and Oral Lichenoid Responses

BACKGROUND AND OBJECTIVE: Lichen planus is a mucocutaneous chronic inflammatory disease with unknown etiology. Malignant potential of oral lichen planus (OLP) and lichenoid reactions (OLR) are controversial. Since micronucleus frequency of cells is representative of risk of malignancy, the aim of present study was to evaluate micronucleus frequency in these lesions.METHODS: In this crosssectional study, study group consisted of 20 OLP and 20 OLR which clinically and histopathologically had been confirmed and 20 healthy individuals without oral lesions and systemic disease who presented in oral medicine department of Babol dental college. After receiving written consent, smears were prepared from lesion site at buccal mucosa by cytobrush and were stained at laboratory using Papanicolaou stain. In each slide 500 cells were assessed under light microscope at 400X magnification; mean number of micronucleated cells and mean total numbers of micronuclei were calculated.FINDINGS: Mean number of micronucleated cells in OLP, OLR and normal mucosa were 5.20 ±3.73, 5.65 ±3.66 and 0.95 ±1.19 and number of micronuclei were 6.75 ±4.94, 8 ±4.66 and 1.30 ±1.72 respectively. Mean number of micronucleated cells and number of micronuclei were significantly greater in OLP and OLR than normal mucosa (p<0.001) but there were no significant differences between OLP and OLR (p=0.67 and p=0.36 respectively). There were no significant differences in mean number of micronucleated cells between reticular and erosive subtypes of OLP and also OLR (p=0.96). There were also no significant differences in mean number of micronuclei between these subtypes (p=0.96 and p=0.93 respectively).CONCLUSION: The results of this study indicated that significant increase in micronucleus frequency of OLP and OLR are probably indicative of higher risk of malignancy in these lesions.