مقایسه اثر باکتری‌های استارتر ماست و لاکتوباسیلوس بولگاریکوس بر فعالیت سلول‌های مونونوکلئار خون محیطی بیماران مبتلا به کولیت اولسراتیو

سابقه و هدف: کولیت اولسراتیو، بیماری التهابی روده است که روده بزرگ و راست روده را درگیر می کند.از آنجائیکه بیماران مبتلا به کولیت اولسراتیو، سطوح بالایی از سایتوکاین های پیش التهابی و ضد التهابی ترشح می کنند، هدف از این مطالعه مقایسه اثر باکتری های استارتر ماست و لاکتوباسیلوس بولگاریکوس بر فعالیت سلول های مونونوکلئار خون محیطی بیماران مبتلا به کولیت اولسراتیو می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه تجربی آزمایشگاهی روی 10 بیمار مبتلا به کولیت اولسراتیو شهرهای دزفول، اندیمشک و شوش در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل انجام شد. گروه های آزمایش، شامل کشت مشترک سلول های مونونوکلئار و باکتری مورد نظر در رقت های 0/1 و 0/01 و زمان های 48 و 72 ساعت و کنترل نیز شامل سلول های مونونوکلئار بیمار در زمان های 48 و 72 ساعت بودند. متغیر il10 و il1 beta; توسط الایزا مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند.یافته ها: در رقت 0/1 و زمان 48 ساعت ترشح il1 beta; توسط سلول های مونونوکلئار تحریک شده با بولگاریکوس 249/61 ±940/4 در مقایسه با استارتر 181/11 ±669/12 (0/004=p) و در 72 ساعت توسط بولگاریکوس 213/34 ±796/3 در مقایسه با استارتر 128/41 ±464/25 (0/000=p)، در رقت 0/01 و زمان 48 ساعت نیز توسط بولگاریکوس 198/54 ±747/5 در مقایسه با استارتر 163/82 ±529/25 (0/005=p) و در 72 ساعت توسط بولگاریکوس 192/5 ±617/4 در مقایسه با استارتر 134/78 ±408/62 (0/004=p) دارای افزایش معنی داری بود. در میزان ترشح سایتوکاین ها در هر دو رقت و هر دو زمان بین هر یک از گروه های آزمایش با کنترل نیز افزایش معنی داری مشاهده شد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که لاکتوباسیلوس بولگاریکوس در مقایسه با استارتر با ترشح il1 beta; موجب التهاب می گردد. بنابراین استارتر نقش بهتری در کاهش التهاب دارد.