مقایسه اثر n-استیل سیستئین و ویتامین d بر سمیت اکسیدانی بافت کبد در مسمومیت تحت حاد با پاراکوات

سابقه و هدف: پاراکوات عمدتاً به عنوان علف کش به کار می رود و سمیت آن از طریق افزایش گونه های فعال اکسیژن می تواند مسبب بیماری کبدی حاد و مزمن شود، این مطالعه به منظور مقایسه اثر nاستیل سیتئین (nac) و ویتامین d (vit d) بر سمیت اکسیدانی بافت کبد در مسمومیت تحت حاد با پاراکوات انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 36 موش صحرایی نر ویستار آلبینو 8 هفته ای به صورت تصادفی به 6 گروه تقسیم شدند: 1-گروه کنترل، 2 و 3-کنترل دریافت کننده vit d 2 mu;g/kg/day یا nac 6.25 mg/kg/day به صورت تزریق داخل صفاقی (ip)، 4 مسموم با پاراکوات mg/kg/day 5 (ip)، 5 و 6 مسموم درمان شده با vit d 2 μg/kg/day یا nac 6.25 mg/kg/day به مدت 7 روز، در پایان دوره نمونه سرم و بافت کبد جمع آوری شد. ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (tac)، پراکسیداسیون لیپیدی (lpo)، گروه های تیول (ttg)، آنزیم های کبدی (alt,ast) و تغییرات هیستوپاتولوژیک بافت کبد مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. یافته ها: براساس نتایج حاصله، در گروه های مسموم با پاراکوات در مقایسه با گروه کنترل سالم میزان lpo ±70/87 239/83 درمقایسه با گروه کنترل 16/63 ±123/00 و آنزیم های کبدی افزایش، و میزان ,tac23/41 ±68/66 درمقایسه با گروه کنترل 18/25 ±126/5 کاهش معنی داری را نشان داد. همچنین ttg 5/95±40/50 به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل 10/52 ±79/50 کاهش نشان داد p<0/05. همچنینlpo در گروه های تیمار شده با ویتامین d39/40±156/33 در مقایسه با گروه مسموم با پاراکوات ±70/87 239/83 کاهش معنی داری نشان داد.همچنین یافته های هیستو پاتولوژی نیز نشان داد که ویتامینdمی تواند آسیب بافتی کبد ایجاد شده در اثر پاراکوات را بهبود ببخشد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که vit d و nac استرس اکسیداتیو و آسیب بافتی در کبد، ایجاد شده توسط مسمومیت با پاراکوات را کاهش داد.