مقایسه اثر کافئین بر فاصله qtc و فشار خون طی انقباضات ایزومتریک و ایزوتونیک در مردان ورزشکار و غیرورزشکار

سابقه و هدف: نوسانات فاصله qtcorrected در استراحت و ورزش، منجر به آریتمی و مرگ ناگهانی قلبی میگردد. کافئین، انرژی زا بوده و ممکن است این نوسانات بد را تعدیل نماید. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر کافئین بر qtc و فشار خون طی انقباضات ایزومتریک و ایزوتونیک در مردان ورزشکار و غیرورزشکار انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی بصورت پیش آزمونپس آزمون بر روی 20 مرد سالم به روش تصادفی انتخاب و به دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار تقسیم شدند. پیش آزمون: ابتدا هر آزمودنی دستگیره دینامومتر را با حداکثر قدرت و به مدت s30 فشار دادند (ایزومتریک). پس از 25 دقیقه استراحت، فعالیت ایزوتونیک را به صورت 15 ست 5 ثانیه ای اجرا کردند. در پایان، هر آزمودنی mg 400 کافئین مصرف و پس از 60 دقیقه، پس آزمون دقیقا همانند پیش آزمون تکرار شد. تغییرات qtc و فشارخون قبل و بعد از آزمون بررسی شد.یافته ها: میانگین وزن افراد 13/93±76 کیلوگرم بود. کافئین در گروه ورزشکار، منجر به کاهش qtc طی انقباضات ایزومتریک و ایزوتونیک به ترتیب ms 11/5 و ms 15 شد. اما در گروه غیرورزشکار، qtc طی انقباض ایزومتریک وایزوتونیک به ترتیب، ms 0/7(0/16 درصد) افزایش و ms 4/1(0/96 درصد)کاهش یافت. ارتباطمعنی داری در qtc هر دو گروه مشاهده نشد، اما فشارخون دیاستولی افزایش معنی دار یافت (0/02=p).نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که مصرف کافئین، تاثیری بر فاصله qtc نداشته اما بر فشار خون دیاستولی اثر داشت.