نحوه گسترش ترکیبات قندی در دیواره‌های جانبی نخاع در دوران مورفوژنز موش balb/c با استفاده از روش لکتین هیستوشیمی

زمینه و هدف: ارگانیزرهای متفاوتی با ارسال پیام هایی باعث تکامل و تمایز نخاع می شوند. گلیکوکانجوگیت های مترشحه از سلول های دیواره جانبی نخاع نیز می تواند به عنوان پیام رسان های نوروژنزیس و تمایز عصبی باشد. این مطالعه به منظور تعیین نحوه گسترش ترکیبات قندی در دیواره های جانبی نخاع در دوران مورفوژنز موش balb/c با استفاده از روش لکتین هیستوشیمی انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی جنین های 10 تا 16 روزه در فرمالین فیکس شدند. سپس مقاطع میکروسکوپی از آنها تهیه گردید. نمونه های بافتی برای واکنش با گلیکوکانجوگیت ها در مجاورت لکتین های dba، ofa، gsa1b4 و mpa قرار داده شدند. برای رنگ آمیزی زمینه از آلیسن بلو با ph=2.5 استفاده گردید. یافته ها : لکتین dba هیچ واکنشی در ناحیه دیواره جانبی نخاع نشان نداد. لکتین mpa واکنشی نسبتاً شدید ولی یکنواخت به خصوص در قسمت رشته های عصبی دیواره جانبی نخاع نشان داد. واکنش لکتین gsa1b4 در قسمت سلول ها و رشته های عصبی دیواره های جانبی نخاع خفیف بود؛ ولی این واکنش در عروق خونی به صورت شدید و واضح مشاهده شد. لکتین ofa با قند انتهایی α-lfucose واکنشی شدید و مشخصی از همان اوایل دوران مورفوزنز در ناحیه دیواره های جانبی نخاع نشان داد. نتیجه گیری: بیشترین واکنش در قسمت دیواره های جانبی نخاع مربوط به ofa بود که نشان دهنده اهمیت قند انتهایی فوکوز با اتصال (6→1) به قند ما قبل آخر n-acetyl-dglocosamin (glc-nac) در تکامل این ناحیه است. همچنین به دلیل واکنش شدید gsa1b4 با عروق خونی نخاع استفاده از این لکتین برای مطالعات عروقی توصیه می گردد.