ارتباط خودکارآمدی زایمان با دلبستگی مادر به جنین در زنان باردار نخست‌زا

زمینه و هدف: زایمان واژینال یک فرآیند فیزیولوژیکی طبیعی است که می‌تواند یک تجربه مهم و بحرانی برای زنان باشد. یکی از عوامل مهم دخیل در اجتناب از زایمان واژینال، نداشتن خودکارآمدی زایمان است. از طرفی، خودکارآمدی بر همه جنبه‌های رفتار و فعالیت‌های هیجانی از قبیل الگوهای فکری تاثیر می‌گذارد که یکی از آنها می‌تواند دلبستگی باشد. این مطالعه به منظور تعیین ارتباط خودکارآمدی زایمان با دلبستگی مادر به جنین در زنان باردار نخست‌زا انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی روی 323 زن باردار نخست‌زای مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی شهر زاهدان طی سال‌های 1399 لغایت 1400 انجام شد. ابزار جمع‌آوری اطلاعات شامل پرسشنامه اطلاعات فردی، پرسشنامه خودکارآمدی زایمان lowe و دلبستگی مادر به جنین cranely بود. یافته‌ها: بین میزان دلبستگی مادر به جنین و خودکارآمدی زایمان رابطه خطی مستقیم معنی‌دار وجود داشت و میزان دلبستگی مادر به جنین، خودکارآمدی زایمان را پیش‌بینی می‌کرد (p=0.003, r=0.16). به طوری که 2.7% درصد واریانس خودکارآمدی زایمان را پیش بینی نمود. نتیجه‌گیری: کمک به مادران برای پذیرش نقش مادری و ارتقاء دلبستگی مادر به جنین می‌تواند راهکاری سودمند در افزایش خودکارآمدی زایمان باشد و از آنجایی که زنان با خودکارآمدی زایمان بالا توانایی بیشتری برای انجام زایمان واژینال دارند؛ موجب افزایش تمایل مادران به زایمان واژینال می‌گردد.

relationship between childbirth self-efficacy and maternal attachment to the fetus among nulliparous pregnant women

background and objective: vaginal delivery is a natural physiological process that can be a critical experience for women. one of the factors involved in avoiding vaginal delivery is childbirth self-efficacy. self-efficacy affects all aspects of behavior and emotional activities, including attachment. this study aimed to determine the relationship between childbirth self-efficacy and maternal attachment to the fetus in nulliparous pregnant women. methods: this descriptive-analytical study was conducted on 323 nulliparous pregnant women who attended health centers in zahedan city from 2020-2021. data were collected using participants’ demographic questionnaire, lowe’s childbirth self-efficacy questionnaire, and cranely’s maternal attachment to the fetus questionnaire. results: maternal attachment style to the fetus showed a significant direct correlation with childbirth self-efficacy. maternal attachment style to the fetus predicted childbirth self-efficacy (p=0.003, r=0.16), explaining 2.7% of the variance of childbirth self-efficacy. conclusion: the results suggest that helping mothers accept their motherly role and improving maternal attachment to the fetus can increase childbirth self-efficacy. educational programs during pregnancy should include training related to strengthening maternal attachment to the fetus. as women with high childbirth self-efficacy have a greater ability to perform vaginal delivery, it may increase their desire for vaginal delivery.