اثرات مقادیر متفاوت آب و شوری آن بر عملکرد کمی و کیفی چغندرقند

به منظور بررسی اثرات مقادیر مختلف آب و شوری آن بر عملکردکمی و کیفی چغندر قند، آزمایشی در مشهد (ایستگاه تحقیقات طرق) در سال زراعی 1385 و 1386 با استفاده از دو سیستم آبیاری بارانی انجام شد. آبیاری با استفاده از دو لوله آبیاری بارانی تک شاخه‌ای (لاین سورس) که به صورت عمود بر هم قرار گرفته بودند، در زمینی به ابعاد 28×28 مترمربع (محل تلاقی دو لوله) انجام شد. هر یک ازسیستم‌ها به دو منبع آب، با شوری‌های یک و شش دسی زینمس بر متر متصل شده بودند. در هر نوبت آبیاری به بوته‎های چغندرقند که در مرکز زمین کاشته شده بودند آب به‌صورت کامل داده می‌شد، در نتیجه آب رسیده به نقاطی که دورتر از مرکز بودند (مرکز سیستم آبیاری بارانی) به تدریج کاهش می‌یافت و متوسط شوری رسیده به هر نقطه از زمین از یک تا75/5 دسی زیمنس بر متر متغیر بود. در پایان هر نوبت آبیاری، شوری و میزان آب پاشیده شده درون قوطی‌هایی که در مرکز شبکه‌های مربعی شکل به ابعاد2×2 مترمربع تعبیه شده بودند، اندازه‌گیری ‌شد. در انتهای فصل رشد محصول از مساحت سه مترمربع اطراف قوطی‌ها برداشت و عملکرد مربوط به آن شبکه تعیین گردید. با استفاده از داده‌های اندازه‌گیری شده هر شبکه، مقدار آب، متوسط شوری و عملکردکمی و کیفی چغندرقند اندازه گیری شد. نتایج نشان داد، عملکرد ریشه و قند حاصله تحت تاثیر دو عامل مقدار آب آبیاری و هدایت الکتریکی آب مورد استفاده می‎باشد. با افزایش حجم آب آبیاری (با مقادیر مختلف دارای هدایت الکتریکی) عملکرد ریشه و قند روند افزایشی و با افزایش هدایت الکتریکی (در احجام مساوی آب آبیاری) عملکرد ریشه و قند کاهش یافت. رابطه همبستگی بین تغییرات درصد قند و ناخالصی ها با مقادیر مختلف حجم آب آبیاری و سطوح مختلف هدایت الکتریکی آب معنی‎دار نبود.