تاثیر روش‎های آبیاری بارانی و نشتی برشدت آلودگی بیماری سفیدک پودری در چغندرقند

بیماری سفیدک پودری یک بیماری قارچی است که هرساله در بیشتر مزارع چغندرقند کشورآلودگی ایجاد کرده و باعث افت عملکردریشه و درصدقند در این مزارع می‎گردد. هدف این تحقیق تعیین تاثیر روش‎های مختلف آبیاری بر شدت آلودگی بیماری سفیدک پودری چغندرقند بود. به همین منظور هشت رقم تجارتی حساس و مقاوم چغندرقند به سفیدک پودری تحت دو روش آبیاری بارانی و نشتی طی دو سال (1391 و 1390) و در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی با چهار تکرار، در ایستگاه تحقیقاتی ماهیدشت کرمانشاه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تجزیه مرکب دو ساله واریانس نشان داد که در روش آبیاری نشتی میزان آلودگی به بیماری حدود 1/49 درصد ودر روش آبیاری بارانی حدود 9/5 درصد بود. بنابراین تاثیر آبیاری بارانی درکنترل بیماری سفیدک پودری در چغندرقند بسیارموثر و کارآمد می‎باشد. میزان آلودگی در ارقام مختلف نیز متفاوت بود. بالاترین میزان آلودگی با 6/36 درصد در رقمsbsi004 کم‎ترین میزان آلودگی با 62/10 درصد بذر رقم بریجیتا مشاهده شد. همچنین نتایج نشان داد که روش آبیاری بر عملکردریشه تاثیر داشته گرچه از نظر آماری معنی‎دار نبود، به طوری که عملکردریشه در آبیاری نشتی حدود 7/0 تن در هکتار بالاتر از روش آبیاری بارانی بود. بالاترین عملکردریشه حدود 13/65 تن در هکتار بود که به رقم بریجیتا تعلق داشت و این رقم کمترین درصد آلودگی را نشان داد. روش آبیاری برروی صفت درصد قند در سطح پنج درصد معنی‎دار بود. نتایج نشان داد که درصد قند در روش آبیاری نشتی با 04/15 درصد بالاتر از آبیاری بارانی با 59/13 درصد بود. بنابراین روش آبیاری نشتی باعث افزایش درصدقند به میزان 45/1 درصد شده است. هم‎چنین در روش آبیاری نشتی تجمع نیتروژن مضره و سدیم در ریشه کمتر از روش آبیاری بارانی بود.