تاثیر نوع و غلظت‌ مویان بر کارایی علف کش اختصاصی چغندرقند (بتانال پروگرس اُ.اِف.)

در آزمایشی، تاثیر افزودن شش غلظت (صفر، 0.1، 0.15، 0.2، 0.3 و 0.4 درصدحجمی) از سه نوع مویان (غیریونیِ سیتووت، کاتیونیِ فریگیت و آنیونیِ دی‌اُکتیل) به محلول‌های پاشش حاوی شش دُز (صفر، 51.375، 102.75، 205.5، 411، 822 گرم ماده موثره در هکتار) از فن مدیفام + دسمدیفام + اتوفومیسیت (بتانال پروگرس اُ.اِف.) علیه دم‌روباهی سبز بررسی شد. هم‌چنین، ویژگی‌های فیزیکی محلول‌های پاشش مزبور و قطرک 5 میکرولیتری از آنها روی سطح‌برگ این گیاه بررسی شد تا مکانیسم عمل مویان‌ها مشخص شود. غلظت میسل بحرانی مویان‌های سیتووت، فریگیت و دی‌اُکتیل به‌ترتیب در مقادیر 0.2، 0.2 و 0.1 درصدحجمی با کشش سطحی برابر 31.5، 38.1 و 32.5 میلی‌نیون بر متر تشخیص داده شد. افزودن مویان‌ها به محلول پاشش سبب کاهش زاویه تماس قطرک با سطح‌برگ، افزایش مساحت خیس شده برگ با قطرک، کاهش مدت‌زمان تبخیر قطرک از سطح‌برگ، کاهش اندازه قطرات پاشش، افزایش مساحت خیس شده کاغذحساس به رطوبت با محلول‌پاشش و افزایش کارایی علف‌کش علیه دم‌روباهی سبز شد که تماماً وابسته به غلظت مویان‌ها بود. عملکرد مویان‌ها به‌صورت دی‌اُکتیل > سیتووت > فریگیت رتبه‌بندی شد. غلظت‌های بالاتر از 0.2 و 0.15 درصدحجمی از مویان‌های سیتووت و دی‌اُکتیل تاثیری در بهبود کارایی علف‌کش نداشت؛ لذا، نتیجه کاربرد غلظت‌های بالاتر فقط تحمیل هزینه مویان اضافی است. در مورد مویان فریگیت، غلظت‌های بالاتر از 0.15 درصدحجمی سبب کاهش کارایی علف‌کش شد؛ لذا، نتیجه کاربرد غلظت‌های بالاتر نه تنها اتلاف هزینه مویان اضافی، بلکه هزینه خسارت علف‌های هرز به عملکرد چغندرقند به واسطه کاهش کارایی علف‌کش نیز هست.

the effect of surfactant type and its concentration on the efficacy of the selective herbicide of sugar beet (betanal progress o.f.)

in this study, the effect of adding six concentrations (0, 0.1, 0.15, 0.2, 0.3, and 0.4% v/v) of three surfactant types (non-ionic surfactant citoweet®, cationic surfactant frigate®, and anionic surfactant dioctyl®) to the spray solutions containing six doses (0, 51.375, 102,75, 205.5, 411, and 822 g a.i. ha-1) of phenmedipham + desmedipham + etofumisate (betanal progress® o.f.) against alopecurus myosuroides was evaluated. moreover, the physical properties of these spray solutions and a 5 μl-droplet of them on the leaf surface of a. myosuroide were evaluated to determine the mechanism of surfactants activity. the critical micelle concentration of citoweet®, frigate®, and dioctyl® surfactants was detected at 0.2, 0.2, and 0.1% v/v with a surface tension of 31.5, 38.1, and 32.5 mn m-1, respectively. adding the surfactants to spray solution reduced the contact angle of the droplet with the leaf surface, increased the wetted area of the leaf, decreased the evaporation time of the droplet from the leaf surface, decreased the spray droplet size, increased the wetted area of moisture sensitive paper with spraying and increased the efficacy of betanal progress® o.f. against a. myosuroide, which all depended on the concentration of surfactants. the performance of surfactants ranked as dioctyl® > citoweet® > frigate®. the concentrations above 0.2% v/v for citoweet® and 0.15% v/v for dioctyl® had no effect in improving herbicide efficacy; therefore, the application of higher concentrations was just a waste of extra surfactant. in the case of frigate®, the concentrations above 0.15% v/v reduced herbicide efficacy; therefore, the application of higher concentrations is not only a waste of extra surfactant but also impose weed damage to sugar beet yield due to a reduced herbicide efficacy.