بررسی امکان تفکیک ژنوتیپهای چغندرقند از نظر مقاومت به ویروس زردی نکروتیک رگبرگ چغندرقند (beet necrotic yellow vein virus) بر اساس علائم فنوتیپی در شرایط گلخانه

در این تحقیق، از دو روش مختلف برای بررسی مقاومت به بیماری ریزومانیا، در ریشه و برگ گیاه چغندرقند ارقام شریف، دوروتی، آریا، سینا، ایزابلا، پیرولا، لودوینا و بریجیتا در شرایط گلخانه استفاده شد. بذر این ارقام در خاک سالم (جهت مایه زنی مکانیکی برگ ها) و آلوده (جهت ارزیابی آلودگی ریشه ها) کشت شدند. نتایج تجزیه واریانس داده‌های گلخانه‌ای و آزمایشگاهی نشان داد که ازنظر آماری بین ارقام در صفات میزان غلظت ویروس (بر اساس آزمون الایزا) و درصد آلودگی ریشه گیاه چه ها اختلاف معنی‌دار وجود دارد؛ به‌طوری‌که رقم حساس شریف با میانگین آلودگی (70/59 درصد) با بیشترین غلظت ویروس (0/93) و در مقابل، دو رقم پیرولا و ایزابلا با میانگین آلودگی (21/47 درصد)، کمترین غلظت ویروس (0/2) را در ریشه چه ها نشان دادند. نتایج مایه زنی مکانیکی ویروس روی برگ گیاه چه های ارقام ذکر شده نشان داد که 10 روز پس از مایه‌زنی، علائم به صورت نقاط کلروز و نکروز روی برگ همه ارقام ظاهرشده و از این نظر بین ارقام مقاوم و حساس تفاوتی وجود نداشت. مایه زنی مکانیکی برگ‌های چغندرقند منجر به بروز علائم موضعی مستقل از ژنوتیپ شد و امکان تفکیک ژنوتیپ های حساس و مقاوم نسبت به این ویروس میسر نشد. لذا مناسب‌ترین روش، تعیین غلظت این ویروس پس از دو ماه در ریشه گیاهان می باشد.

evaluation of the possibility of differentiating sugar beet genotypes in terms of resistance to beet necrotic yellow vein virus based on phenotypic symptoms under greenhouse condition

in this study, two different methods were used to evaluate the resistance to rhizomania disease in the root and leaf of sugar beet cultivars sharif, dorotea, aria, sina, isabella, pirola, ludwina and brigitta under greenhouse condition. the cultivars’ seeds were planted in both sterile (to rub-inoculation leaves) and infection soil (to evaluate infected roots). results of analysis of variance of greenhouse and laboratory data showed a significant difference between cultivars in terms of virus concentration (based on elisa test) and percentage of seedling root infection among cultivars; so that the susceptible cultivar sharif with the average contamination (70.59%) had the highest virus concentration (0.93) and on the other hand, the two cultivars pirola and isabella with the average contamination (21.47%) had the lowest virus concentration (0.2). mechanical inoculation of the virus on the leaves of cultivar seedlings (method 2) showed symptoms of chlorosis and necrosis on the leaves of all cultivars in 10 days post inoculation and there was no difference between resistant and susceptible cultivars. mechanical inoculation of sugar beet leaves resulted in local symptoms independent of genotype, and it was not possible to distinguish susceptible and resistant genotypes. therefore, the most appropriate method is to determine the concentration of this virus in the plants’ root after two months.