ارزیابی تنوع ژنتیکی نمونه‌های beta vulgaris subsp. maritima با استفاده از نشانگرهای مولکولی هسته و سیتوپلاسم

چغندر ماریتیما (beta vulgaris ssp. maritima) نقش مهمی در برنامه های به نژادی چغندرقند دارد و تحقیق در مورد تنوع ژنتیکی آن اهمیت زیادی دارد. تعداد 13 نمونه چغندر ماریتیما شامل 10 نمونه ایرانی و سه نمونه اروپایی در این تحقیق ارزیابی شدند. دو نوع نشانگر مولکولی issr و ماهوارک (minisatellite) برای بررسی ژنوم هسته و میتوکندری مورد استفاده قرار گرفت. تعداد 176 مکان با 13 آغازگر شناسایی شد که 147 مورد (84/27 درصد) چندشکلی نشان دادند. نتایج مشخص نمود که در بین نمونه ها ارزش محتوای اطلاعات چند شکلی (pic) به میزان 32درصد است.  آغازگرهای (ac)8yt و (ga) 8yc بیشترین میزان ارزش pic (38%) را داشتند. آغازگر (ct)8rg با بیشترین شاخص نشانگر (mi) می تواند برای تجزیه های بیشتر مورد استفاده قرار گیرد. بر اساس نتایج تجزیه های upgma و anova همه نمونه ها به دو گروه اصلی تقسیم شدند. تجزیه به مولفه های اصلی (pcoa) با دندروگرام تنوع ژنتیکی نشان داد که نمونه های ایرانی و اروپایی از یکدیگر متفاوت هستند. برای مطالعه تنوع سیتوپلاسمی، از چهار نشانگر ماهوارک استفاده شد. نمونه ها به چهار گروه میتوکندریایی بر اساس تنوع آغازگرها تقسیم شدند. با توجه به نتایج توالی‌یابی برخی نمونه های ایرانی هتروپلاسمی بودند.

evaluation the genetic diversity of beta vulgaris subsp. maritima samples using nuclear and cytoplasmic molecular markers

beta vulgaris ssp. maritima plays a significant role in the breeding programs of sugar beet and evaluation of its genetic diversity is of importance. in this study, thirteen samples of maritima beet including 10 iranian and three european accessions were evaluated. two types of molecular markers including issr (inter-simple sequence repeat) and minisatellite were used to characterize the nuclear and mitochondrial genomes. a total of 176 loci were identified based on 13 issr primers, of which 147 (84.27%) loci showed polymorphisms. results showed that among the samples, the value of polymorphism information content (pic) was 32%. primers 8yt(ac) and 8yc (ga) had the highest pic value of 0.38. primer 8rg(ct) with the highest marker index (mi) could be used for a more detailed analysis. based on the results of upgma and anova analysis, all samples were clustered into two main groups. principle component analysis (pcoa) with dendrogram of genetic diversity showed that iranian and european samples are different from each other. in order to study the cytoplasm diversity, four minisatellite markers were used, and the samples were divided into four mitochondrial groups based on the variety of primers. according to the sequencing results, some iranian samples were heteroplasmic.