بررسی سیلوپذیری ژنوتیپ‌های اصلاحی چغندرقند مقاوم به ریزومانیا

کاهش کیفیت ریشه چغندرقند در سیلو می تواند برای ارقام حساس و مقاوم به بیماری ریزومانیا متفاوت باشد. این پژوهش با هدف بررسی کیفیت ژنوتیپ های گرده افشان چغندرقند مقاوم به بیماری ریزومانیا در سیلو در سال 1393 در منطقه کرج (بدون آلودگی به بیماری ریزومانیا) و در سال 1394 و 1395در منطقه زرقان فارس (آلوده به بیماری ریزومانیا) انجام شد. این تحقیق در قالب آزمایش کرت های خرد شده در زمان بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. عوامل مورد بررسی شامل نه ژنوتیپ اصلاحی و یک رقم حساس و یک رقم مقاوم چغندر قند به بیماری ریزومانیا مجموعا در 11 سطح و فاکتور مدت سیلو در سه سطح 20، 40 و 60 روز بود. صفات کیفی اندازه گیری شده در این تحقیق شامل: ساکارز، سدیم، پتاسیم، نیتروژن مضره، ماده خشک ریشه، بریکس و درجه خلوص شربت بودندکه برای هر نمونه قبل و بعد از سیلو اندازه‏گیری شد. مقدار پوسیدگی ریشه های چغندر قند پس از سیلو نمره‌دهی شد. نتایج نشان داد شدت پوسیدگی ژنوتیپ های اصلاحی در سیلوی منطقه زرقان فارس بیشتر از سیلوی منطقه کرج بودند. در منطقه زرقان فارس پوسیدگی ژنوتیپ های چغندرقند شماره 31924، 31927، 31929، 32003، 32814 پس از 60 روز سیلو کمتر از بقیه ژنوتیپهای مورد بررسی بودند. طی سه سال آزمایش سیلو پذیری ژنوتیپ چغندرقند 32003  با درجه خلوص 71.86 از سایر ژنوتیپ‌های مورد بررسی بیشتر بوده و از آن می توان به عنوان ژنوتیپ با سیلو پذیری بهتر در برنامه های اصلاحی بعدی چغندر قند استفاده نمود.

Evaluation of the silage potential of resistant to rhizomania sugar beet lines

A quality decrease of sugar beet roots under silage condition may vary for susceptible and resistant to rhizomania cultivars. The aim of this study was to evaluate the quality of resistant to rhizomania sugar beet pollinators under silage condition in Karaj (non rhizomania infected area) in 2014 and in Zarghan(infected to rhizomania site), Fars, Iran in 201516. The experiment was conducted in split plot in time based on a randomized complete block design with three replications. Studied factors included 11 sugar beet line comprised of nine genotypes, on susceptible and one resistant cultivars and silage duration including three levels of 20, 40 and 60 days. Different traits such as root dry matter, sucrose, sodium, potassium, alpha amino nitrogen, brix, and extraction coefficient of sugar were measured before and after silage. Roots were scored in terms of rot occurrence after silage. Results showed that rot severity of the roots in Zarghan was higher than Karaj. In Zarghan, the root rot of the sugar beet genotypes 31924, 31927, 31929, 32003, 32814 were lower than other genotypes after 60 days silage. During the threeyears experiment, the silage potential of the sugar beet genotype 32003 with 71.86% extraction coefficient of sugar was more than other genotypes which can be used as a genotype with better silage condition in sugar beet breeding programs.