استفاده از روش های زمین آماری در تعیین نیاز آبی چغندر قند در استان تهران

به منظور تعیین نیاز آبی خالص( تبخیر و تعرق پتانسیل) زراعت چغندرقند با هدف مدیریت منابع آب برنامه ریزی آبیاری بهینه سازی مصرف آب و دستیابی به حداکثر عملکرد از روش دو مرحله ای فائو استفاده شده است. با استفاده از داده های هواشناسی تبخیر و تعرق مرجع به روش هارگریوز - سامانی در 38 ایستگاه هواشناسی محاسبه شده و سپس با اعمال ضریب گیاهی مناسب مقدار تبخیر و تعرق پتانسیل چغندرقند محاسبه شد. با سه روش درون یابی ( کوکریگینگ، کریگینگ و میانگین وزنی عکس فاصله) مقدار تبخیر و تعرق پتانسیل چغندرقند برای 3045 نقطه ( رئوس شبکه 3300*5200 متری)‌که از ایستگاه های هواشناسی فاصله داشتند برآورد شده و بر اساس آن ها با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (gis) نقشه های توزیع مکانی تبخیر و تعرق پتانسیل چغندرقند در سطح استان تهران تهیه گردیده است. نقشه های حاصل بر اساس معیار میانگین مربع خطا(mse) که به روش اعتبار متقابل محاسبه گردیده ارزیابی شده و بر اساس ارزیابی به عمل آمده نقشه حاصل از روش درون یابی کوکریگینگ در اولویت قرار گرفته است. بر اساس نتایج در تیرماه در سطح استان کمترین و بیشترین مقدار تبخیر و تعرق پتانسیل روزانه چغندرقند به ترتیب برابر 5/5 و 10 میلی متر و کمترین و بیشترین مقدار نیاز ابی خالص چغندرقند در طول دوره رشد در استان به ترتیب برابر 600 و 1200 میلیمتر بدست آمده است.