افزایش نرخ تکثیر چغندرقند در شرایط این ویترو با استفاده از بیوراکتور تناوبی

ریزازدیادی در سطح وسیع یا درحد تجاری علی رغم دارا بودن مزایای فراوان نسبت به روش های کلاسیک تکثیر با مشکلات متعددی از جمله هزینه های بالای تولید همراه است . کاربرد بیوراکتورهای گیاهی در ریزازدیادی گیاهان می تواند این هزینه ها را کاهش داده و آنرا از نظر اقتصادی توجیه پذیرنماید. بر این اساس هدف از رجارای این تحقیق بررسی امکان استفاده از بیوراکتور در ریزازدیادی چغندرقند و بهینه سازی کشت بافت آن بود. ابتدا با استفاده از یک پمپ هواساز زمان سنج فیلترهای یکبارمصرف در شرایط درون شیشه در بیوراکتور کشت گردیدند. محیط غذایی پایه ms حاوی 5/1 میلی گرم در لیتر bap 2/0 میلی گرم در لیتر naa 5/0 میلی گرم در لیتر ga3 و 3 درصد ساکارز به صورت مایع برای تکثیر در بیوراکتور مورد استفاده قرار گرفت و تغذیه تناوبی ریزنمونه ها در هر 6 ساعت به مدت 10 دقیقه برقرارگردید. برای القا ریشه زایی در بیوراکتور محیط کشت پایه ms با 3 میلی گرم در لیترiba بدون دستکاری سیستم به کار برده شد. مقایسه نرخ تکثیر درمرحله پرآوری شاخه در بیوراکتور و ظروف 100 میلی لیتری با چهار تکرار انجام گرفت. نتایج نشان داد که تکثیر در بیوراکتور از حیث تعداد شاخه وزن تر وزن خشک وزن تک شاخه و نرخ تکثیر در مقایسه با ظروف ثابت 100 میلی لیتری تفاوت معنی داری دارد اما درصد ریشه زایی در تیمار اعمال شده بسیار پایین بوده و نیاز به مطالعه بیشتر جهت القا مطلوب ریشه زایی در بیوراکتور دارد.