بررسی تغییرات ژنتیکی برای تحمل به خشکی در فامیل‌های ناتنی چغندرقند

به منظور ارزیابی تغییرات ژنتیکی صفات مرتبط با تحمل به خشکی، تعداد 37 فامیل ناتنیدر دو شرایط نرمال و تنش خشکی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1393 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی میاندوآب مورد ارزیابی قرار گرفتند. براساس نتایج جدول تجزیه واریانس داده ها بین دو محیط نرمال و تنش خشکی از لحاظ صفات عملکرد ریشه، عملکرد قندناخالص، عملکرد قندخالص و پایداری غشاء سلولی (p<0/01) ودرصد قندناخالص (p<0/05) اختلاف معنی دار مشاهده شد. بین ژنوتیپ های مورد بررسی نیز از لحاظ عملکرد ریشه، عملکرد قند ناخالص، پتاسیم، پایداری غشاءسلولی، کارایی مصرف آب (p<0/01)، عملکرد قندخالص و شاخص کلروفیل (p<0/05)، اختلاف معنی دار بود. اثر متقابل ژنوتیپ در محیط نیز برای صفات درصد قندناخالص، سدیم، پتاسیم، درصد قندخالص، درصد استحصال و قند ملاس معنی دار بود (p<0/01). تنش خشکی به صورت معنی داری از عملکرد ریشه، درصد قندناخالص، عملکرد قندناخالص، عملکرد قندخالص و پایداری غشاء سلولی کاست. وراثت پذیری عملکرد ریشه و عملکرد قندخالص در شرایط نرمال به ترتیب برابر 0/59 و 0/66 در شرایط تنش به ترتیب برابر 0/63 و 0/80 برآورد شد. در هر دو شرایط، عملکرد قندخالص با صفات عملکرد ریشه، درصد قندناخالص و درصد استحصال شکر همبستگی مثبت و معنی دار و با صفات سدیم، پتاسیم و درصد قند ملاس همبستگی منفی و معنی دار نشان داد. بر اساس نتایج تجزیه علیت در هر دو شرایط، صفات درصد قندناخالص، میزان آب نسبی برگ و شاخص کلروفیل اثر مستقیم و معنی داری بر عملکرد قندخالص نشان دادند. در نهایت بر اساس نتایج تجزیه کلاستر، در هر دو شرایط ژنوتیپ های مورد بررسی به سه گروه تقسیم شدند و بر این اساس،ژنوتیپ hsf883 در هر دو شرایط به عنوان ژنوتیپ برتر از نظر عملکرد و کیفیت شناسایی شد.