اپیدمیولوژی بیماری سل در شهرستان سبزوار طی سالهای 1392-1388

زمینه و هدف: بیماری سل، دومین علت مرگ ناشی از بیماری‌های عفونی است. سازمان بهداشت جهانی، تخمین می‌زندکه یک‌چهارم مردم دنیا به مایکو باکتریوم آلوده هستند. این مطالعه با توجه به شیوع مجدد این بیماری طی سال‌های اخیر، در راستای توجه بیشتر و اقدامات کنترلی مناسب‌تر، صورت گرفت. مواد و روش‌ها: در این  مطالعه، پرونده 150 بیمار مبتلا به سل طی سال‌های 1392-1388 مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات بیماران شامل اطلاعات دموگرافیک، وضعیت سل ریوی (اسمیر مثبت یا منفی)، محل سکونت و سایر متغیرها مورد تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 22 و روش آزمون کای دو قرار گرفت. یافته‌ها: شیوع کلی بیماران مسلول در شهرستان سبزوار طی سال‌های 1392-1388 کمتر ازیک نفر(0/94) در هر 10 هزار نفر (براساس جمعیت وسط سال) بود. میانگین سن بیماران 20 ± 53 سال بود. 85 نفر( 56 درصد) به سل ریوی و 65 نفر(44 درصد) به سل خارج ریوی، مبتلا بودند. بین سن و جنسیت با نوع بیماری سل، رابطه معنی‌دار وجود داشت (p نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این مطالعه، تعداد مسلولین سل خارج‌ریوی، درصد بالایی را به خود اختصاص داده‌اند و میزان بالاتر نسبت به آمار جهانی و کشوری دارد. همچنین وجود 60 درصدی موارد اسمیر مثبت نشان داد که سیاست کنترلی به‌طور مناسب اجرا نشده است. عملکرد بهتر به‌منظور بیماریابی، اقدامات پیشگیرانه، درمان به‌موقع و پیگیری بیماران برای کنترل بیماری سل توصیه می‌شود.

Epidemiology of tuberculosis in Sabzevar district during 20092013

Creating wounds from simple to advanced and from acute to chronic is one of the problems that mankind has faced for a long time. Over the past half century, with the discovery of antibiotics, human ability to manage wounds has improved much more than before, but antibiotic resistance has become a serious problem in recent decades, especially for chronic wounds, and therefore different therapeutic approaches are needed. Larval therapy is an old method that requires molecular cellular research and recognition and confirmation of its function can lead to the development of new drugs. In this study, the larvae of Lucilia sericata were first prepared and extracted, and then the extract was affected on fibroblast cells and molecular cellular studies were performed. The results indicate that TNFα gene expression was 8 times higher in the control sample. The expression of SMAD2 gene was 6 times higher in the control sample than in the control sample. TGFβ gene expression in the treated sample was 4 times that of the control sample. Given the additive effect on fibroblast growth and molecular confirmation of the above genes, it is suggested that this extract has the potential to heal wounds.