مقایسه شاخصهای گردی بدن و شکل بدن و ارتباط آنها با سطوح فعالیت بدنی و دیگر شاخص های آنتروپومتری در زنان مینسال و سالمند مبتلا به بیماری قلبی عروقی و سالم

زمینه و هدف: شاخصهای آنتروپومتریکی شاخص توده بدنی و دور کمر اغلب برای پیش‌بینی ریسک فاکتورهای قلبی عروقی استفاده می‌شود. شاخصهای گردی بدن و شکل بدن به تازگی معرفی شده‌اند. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه شاخص شکل بدنی و شاخص گردی بدن بین افراد سالم و بیمار قلبیعروقی و ارتباط آنها با میزان فعالیت بدنی و شاخصهای آنتروپومتری زنان میانسال و سالمند بود. مواد و روشها: برای انجام مطالعه مقطعی حاضر 269 زن با دامنه سنی 40 تا 70 سال (136 نفر سالم و 133 بیمار قلبی عروقی) انتخاب شدند. سطح فعالیت بدنی با ﭘﺮﺳﺶﻧﺎﻣﻪﻱ ﺑﻴﻦﺍﻟﻤﻠﻠﻲ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺑﺪﻧﻲ ارزیابی و بر اساس آن و همچنین بیماری قلبی‌عروقی آزمودنی‌ها به 7 گروه: بیمار قلبی عروقی، ریسک فاکتور فعال، ریسک فاکتور متوسط، ریسک فاکتور غیرفعال، سالم فعال، سالم متوسط و سالم غیرفعال تقسیم شدند. شاخصهای گردی بدن و شکل بدن، شاخص توده بدنی، دور کمر، نسبت دور کمر به لگن و وزن اندازه گیری شد. از آزمونهای anova یکطرفه و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد.یافته‌ها: ﺩﺭ گروه بیمار قلبی عروقی شاخص شکل بدن (0.004=p) و گردی بدن (0.004=p) بطور معنیداری بیشتر از گروه سالم فعال بود. در گروه بیمار قلبی شاخص شکل بدن با نسبت کمر به لگن رابطه مثبت (0.59=r) و با فعالیت بدنی (0.36=r) رابطه منفی و شاخص گردی بدن با شاخص توده بدنی(0.83=r)، درصد چربی بدن (0.65=r) و نسبت کمر به لگن رابطه مثبت (0.59=r) معنیداری و با میزان فعالیت بدنی رابطه منفی (0.22=r) معنیدار داشت. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج تحقیق، شاخص شکل بدن، گردی بدن و نسبت کمر به لگن در بیماران قلبی عروقی نسبت به افراد سالم فعال بطور معنی‌داری بیشتر بود. همچنین، شاخص شکل بدن و بدن گردی در بیماران قلبی با تعداد بیشتری از شاخص‌های آنتروپومتری ارتباط معنیدار داشتند.