صلاحیت بالینی پرستاران بخش های کودکان از دیدگاه پرستاران و سرپرستاران

صلاحیت بالینی جهت انجام اقدامات در حوزه فعالیت پرستاری از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است . این مطالعه باهدف مقایسه صلاحیت بالینی پرستاران بخش‌های کودکان از دیدگاه پرستاران و سرپرستاران مرکز آموزشی درمانی کودکان شهر رشت در سال 1396 انجام شد.روش کار : مطالعه مقطعی از نوع توصیفی تحلیلی است. کلیه پرستاران و سرپرستاران شاغل در بیمارستان کودکان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی گیلان به روش سرشماری نمونه‌گیری شدند.ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه استاندارد صلاحیت بالینی عمومی پرستاران لیو (cirn) و پرسشنامه صلاحیت بالینی اختصاصی بخش کودکان بود .داده ها پس از جمع‌آوری به محیط نرم‌افزار spss 16 وارد و با آزمون‌های آماری آنالیز گردید.یافته‌ها: میانگین نمرات صلاحیت بالینی عمومی از دیدگاه پرستاران (16.31±170.88)و سرپرستاران (20.91±159.47) ومیانگین نمرات صلاحیت بالینی اختصاصی ازدیدگاه پرستاران (10.41±78.28)و سرپرستاران (11.59±74.22) بود .متغیرهایی نظیر سن,وضعیت تاهل,وضعیت شغل,سطح تحصیلات و میزان علاقه‌مندی ارتباط معنی‌دار آماری را با سطح صلاحیت بالینی داشتند.(p ≤0.05).نتیجه‌گیری: نمرات صلاحیت بالینی عمومی و اختصاصی پرستاران بالاتر از نمرات سرپرستاران بود.صلاحیت بالینی از دیدگاه پرستاران و سرپرستاران مطلوب بوده و ارزیابی دوره‌ای سطح صلاحیت بالینی جهت ارتقا مهارت‌های بالینی توسط مدیران پرستاری پیشنهاد می گردد .