تاثیر دو برنامه تمرین مقاومتی و استقامتی فزاینده بر بیان ژن fndc5 عضله دوقلو در رت های نر

زمینه و هدف: پروتئین تراغشایی فیبرونکتین نوع 3 دامنه حاوی پروتئین 5 (fndc5) به‌عنوان یک فاکتور مهم برای تمایز سلولی عضله اسکلتی شناخته شده است. باتوجه به اینکه اثرات مثبت ورزش منظم از طریق عضله اسکلتی منتقل می‌شود، هدف ازپژوهش حاضر بررسی اثر دو برنامه تمرین مقاومتی واستقامتی فزاینده بر بیان ژن fndc5 عضله دوقلو در رت‌های نر بود.مواد و روش‌ها: در این پژوهش 15سر موش صحرایی نر به‌طور تصادفی به سه‌گروه کنترل (5 سر)، تمرین استقامتی (5 سر) و تمرین مقاومتی (5 سر)، تقسیم شدند.گروه استقامتی تمرینات را به مدت 8 هفته روی نوارگردان وگروه مقاومتی نیز تمرینات مقاومتی را به مدت هشت هفته روی نردبان یک متری با شیب 85 درجه انجام دادند.72 ساعت پس از پایان تمرین حیوانات بیهوش شده، بافت عضله دوقلو جدا و اندازه‌گیری بیان ژن fndc5 انجام شد. ازآزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه برای تجزیه وتحلیل داده‌‌ها استفاده و معنی‌داری درسطح 0.05 ≥p پذیرفته شد. یافته‌ها:اختلاف معنی‌داری در بیان ژن fndc5 در بین گروه‌ها مشاهده شد (0.001=p و 31.791=f). به‌کارگیری آزمون تعقیبی tukey نشان داد، بیان ژن fndc5 عضله دوقلو درگروه تمرین استقامتی و تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل به‌طور معنی‌داری (به ترتیب 0.001>p و 0.001>p) افزایش داشته است. اما تفاوت معناداری بین گروه تمرین استقامتی و تمرین مقاومتی در بیان ژن fndc5 مشاهده نشد (p=0.999). نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد تمرینات ورزشی مقاومتی و استقامتی فزاینده می تواند باعث تنظیم افزایشی بیان ژن fndc5 عضله اسکلتی شود و به نظر می رسد عملکرد تمرینات مقاومتی و استقامتی در این زمینه مشابه است.